რუსების მიერ ოკუპირებული გოა

იმ დრომდე, ვიდრე მაისში ინდოეთში წვიმების სეზონი დაიწყება და ამ ქვეყანაში გამგზავრებას აზრი აღარ ექნება, გამალებით ვათვალიერებ, თუ რა გზებით შეიძლება უფრო მარტივად და იაფად მოხვდეს საქართველოდან ადამიანი ამ თბილ, თუ არა ცხელ გარემოში, სადაც 5–თვიანი სუსხიანი ზამთრით გაყინულ ძვლებს გავითბობდი. იმის გამო, რომ სიყვარულის უმთავრესი ტაძარი დედამიწაზე  (ტაჯ–მაჰალი) რამდენიმე წლის წინ უკვე მოვინახულე და არც მუმბაიში მაქვს რამე განსაკუთრებული საქმეები, ხოლო თოვლიანი მთების ყურება აქაც ყელში ამოვიდა, მთელი ჩემი ფიქრები გოასკენაა მიმართული, მით უმეტეს, რომ მეგობრებიც დიდი ხანია მელოდებიან და მეკითხებიან, მეღირსება თუ არა ოდესმე, რომ მათთან ჩავიდე.

რა ხდება ამ დროს გოაში? ადგილობრივი ხელისუფლება ცდილობს რუსი ტურისტების ოკუპაციას გაუმკლავდეს. ინდოეთის პარლამენტის ზედა პალატის თავმჯდომარე ძალიან შეწუხდა ამ მდგომარეობით და თქვა, რომ გოას დაცვა სჭირდება რუსი და ისრაელელი ტურისტებისგან, რომლებმაც ამ შტატის „ოკუპაცია“ მოახდინეს, მთელი დასახლებები „დაიპყრეს“ და ყველაფერთან ერთად უკანონო სამეწარმეო საქმიანობასაც ეწევიან. ყველაფერში კი ზედმეტად აქტიური დასვენება იგულისხმება, რაც ალკოჰოლის გადამეტებულ მოხმარებაში და ადგილობრივი მოსახლეობისთვის მიუღებელ სხვა სახის საქციელში გამოიხატება, მაგალითად ინდურ სალოცავებსა და ტაძრებში საცურაო კოსტუმში გამოწყობილი შესვლის სურვილში და ასე შემდეგ, მაშინ როცა ზოგ ტაძარში შესვლა არაინდოელებისთვის საერთოდ აკრძალულია.

მუჯრა – ინდოელი კურტიზანი ქალების ცეკვა

მუჯრას ცეკვას ჩრდილოეთ ინდოეთის XVI – XIX საუკუნეების ძველი საზოგადოების კულტურაში გადავყავართ. ცეკვის ეს დახვეწილი სტილი იმ დროს წარმოიშვა, როდესაც ინდურმა კლასიკურმა ცეკვა კატჰაკმა მოგოლი მმართველების სასახლეებში შეაღწია და ახალი განვითარება ჰპოვა სასახლის კარზე გართობის მსურველთათვის.

მუჯრა საკვირველი ცეკვაა და დიდი მოგოლების კულტურის გამოძახილად გვევლინება. მისი ერთადერთი შინაარსი სიყვარულია, ხოლო მიზანი – ეშხიანი ცდუნება. ისტორიულად მუჯრა კურტიზანი ქალის მიერ ერთდროულად შესრულებული ვოკალური და საცეკვაო გამოსვლაა. შემსრულებლები პროფესიონალი მომღერლები იყვნენ, რომლებიც ჩრდილოეთ ინდოეთის კლასიკურ მუსიკას „ჰინდუსტანის“ ასრულებდნენ, თვითონვე იყვნენ პოეტები და თხზავდნენ ლექსებს (ურდუს ენაზე) და რა თქმა უნდა, ცეკვავდნენ კლასიკურ კატჰაკს. გოგონები საკმაოდ განათლებული და მომხიბვლელი უნდა ყოფილიყვნენ და ყველაფერი ეს ერთად აღებული ადვილად იწვევს ასოციაციას იაპონელ გეიშებთან, ბერძენ ჰეტერებთან და ინდოელ განიკებთან.