გელით facebook–ზე

20.03.2013

ჯაინიზმი


ჯაინიზმი (სანსკრიტ. जैन, jaina სიტყვიდან जिन, jina „გამარჯვებული“) უძველესი დჰარმული რელიგია, რომელიც ინდოეთში ჩვენს წელთაღრიცხვამდე დაახლოებით IX-VI საუკუნეებში წარმოიშვა. თვითონ სწავლების მიხედვით, ჯაინიზმი მუდამ არსებობდა. სწავლების ფუძემდებლად (ან, სხვა ვერსიების მიხედვით, უფრო ძველი ტრადიციების მთხრობელად) ითვლება ქშატრია ვარდჰამანა ან ჯინა მაჰავირა. ჯაინიზმი ქადაგებს ზიანის არმიყენებას ყველა ცოცხალი არსებისთვის ამ სამყაროში. ჯაინიზმის ფილოსოფია და პრაქტიკა, პირველ რიგში, ეფუძნება სულის თვითსრულყოფას ყველაფრის ცოდნის, ყველაფრის შესაძლებლობის და სამუდამო ცხონების მიღწევის მიზნით. ყოველი სული, რომელიც წინა ცხოვრებათა სხეულებრივ საფარველს დატოვებს და ნირვანას მიაღწევს, იცოდება ჯინად. უძველეს ტექსტებში ჯაინიზმი ხშირად შედარებულია ჯაინ დჰარმასთან და შრამან დჰარმასთან. თანამედროვე სამყაროში ჯაინიზმი მცირე, მაგრამ გავლენიან რელიგიურ ერთობად რჩება, რომელიც ინდოეთში 5–6 მილიონ მიმდევარს ითვლის და თავისი მიმდევრები ჰყავს უკვე ჩრდილოეთ ამერიკაში, ევროპასა და შორეულ აღმოსავლეთშიც და ავტრალიაშიც, სადაც თანდათანობით იზრდება ემიგრანტების რაოდენობა.

ჯაინისტური ბიბლიოთეკები ინდოეთში ყველაზე უძველესია.

წესები და რწმენის სწავლება

ჯაინიზმი ამტკიცებს, რომ ნებისმიერი არსება (ჯივა) ინდივიდუალურია და მას მუდმივი სული გააჩნია. როცა სული მთლიანად თავისუფლდება სანსარასგან (მიაღწევს მოქშას), მას შეუძლია ყველაფრის ცოდნას (ღვთიურ ცნობიერებას) მიაღწიოს. მაგრამ საამისოდ ასკეტი უნდა იყო, და არა საერო პირი, და ამიტომაც ასკეტიზმს რელიგიურ წესებში დიდი მნიშვნელობა ენიჭება.