ავტორი: Sally Janelly
სურათი: Sally Janelly
ეს ჩანაწერი ჩემს სამოგზაურო დღიურში 13 აგვისტოთი თარიღდება. მაშინ ინდოეთში,დელიში ვიყავი და მახსოვს, როგორი ამაყი გამოვედი ბრიანკას მაღაზიიდან- აღელვებული და ამაყი.
იმის შემდეგ ბევრჯერ გამახსენდა ეს ისტორია,თუმცა გამოქვეყნება არ მიფიქრია.მაგრამ დღეს გოგონების საერთაშორისო დღეა და ჩავთვალე,რომ ასეთი მაგარი გოგოს ამბავი დიახაც,რომ ბევრ ადამიანს უნდა მოვუყვე:
,,ჩემი სასტუმროს გვერდით სუვენირების ჯიხურია.პატარა. ყოველდღე გვერდზე გავუვლი ხოლმე,შესვლა კი მხოლოდ დღეს გადავწყვიტე.ალბათ იმიტომ,რომ ჯიხურში მომუშავე გოგონას სხვებივით არ გაუგიჟებია თავი ჩემ ძალით შეთრევაზე.
ყველაფერი ამ გოგოს ხელით ყოფილა ნაკეთები -სამაჯურები, ბეჭდები ,ყელსაბამები. სურათის გადაღება დავაპირე და ხელი ამიქნია,მე არ გამომაჩინო,მახინჯი ვარო. პირიქით,ძალიან ლამაზი ხარ-მეთქი და შენ ეტყობა ჩემი პროფილი არ დაგინახავსო. შევამჩნიე მანამდეც - დამწვარი ქონდა ნახევარი სახე,მაგრამ არ ჩამითვლია ეს რამე ნაკლად. მერე რა,შრამები რას დაგვაკლებსთქო და ჩემი ნაიარევი ლოყა მივუშვირე საპასუხოდ. გამიღიმა. მივხვდი, რომ მოვეწონე.
შენ რა დაგემართაო,მკითხა. მოვუყევი. უკვე მისი ამბის ჯერი იყო - ჩემს ოჯახს ძალიან უჭირდა და ნაადრევად, ძალით გამათხოვესო-დაიწყო. ქმარი გამუდმებით მცემდა და რამოდენიმე წლის შემდეგ გაშორება გავბედეო.
ოჯახმა უკან არ მიიღო-ქმარი ვის არ სცემს, რა მოხდაო. განათლება არ ჰქონდა და დარჩა შუა ქუჩაში, მშიერი, უპატრონოდ.