Saawariya

სიყვარულის ისტორიების ფაბრიკა – ასეც შეიძლება ვუწოდოთ ბოლივუდს. ბოლივუდური ფილმების მიმართ დამოკიდებულება არაერთგვაროვანია, მით უმეტეს საქართველოში. არის კატეგორია ადამიანებისა, რომელიც აღმერთებს ამ ფილმებს და ამ ფილმებით სულდგმულობს თითქმის მთელი ცხოვრება, და ასე არის კატეგორია, რომელთათვისაც კატეგორიულად მიუღებელია ეს ფილმები, ასეთ ფილმებს ნაგავს უწოდებს და შეუძლია კიდეც იამაყოს იმით, რომ აი ინდური ფილმები არ მომწონს, და aმიტომ მე კაი ტიპი ვარ, არ ვარ გოიმი და სოფლელი...

მაგრამ ამჯერად ამაზე არ ვილაპარაკებ. საქმე ეხება სიყვარულის კიდევ ერთ ისტორიას. სურათის სახელია Saawariya, რომლის პირდაპირ ქართულად თარგმნა ძალიან გამიჭირდა, ამიტომ დავწერ რუსულად, რასაც ნიშნავს – „Возлюбленная“. შეიძლება ითქვას, რომ თავიდან ბოლომდე ეს ფილმი არც მაქვს ნანახი. საქმე იმაშია, რომ ბოლივუდში გამოშვებული ბოლო ფილმები ბოლომდე რომ ნახო, რაღაც გარკვეული ძალისხმევა გჭირდება ადამიანს, ამიტომ ვცდილობ მათგან ავიღო ის, რაც მეტად უფრო მიმზიდველი და სასიამოვნოა ჩემთვის – სიმღერა, მუსიკა, ცეკვა :)

Saawariya–ს პრემიერა 2007 წელს შედგა, სწორედ ჩემი მუმბაიში ყოფნის დროს, ისევე როგორც ფილმისა „Om Shanti Om“. ტელეარხები (რომელთა რაოდენობა ასეულობით ითვლება) გამუდმებით ატრიალებდნენ ტრეილერებს ამ ფილმებიდან, და ყველგან, რომელ ქალაქშიც არ უნდა ყოფილიყავი იმ დროს, რომელ კაფეშიც არ უნდა შესულიყავი ან ნებისმიერი საზოგადოებრივი თავშეყრის ადგილებში, ყველგან ისმოდა მუსიკა ამ ახალი ფილმებიდან.

ამ ყველაფერს არ გავიხსენებდი, რომ არა გუშინდელი შემთხვევა. საკაბელო ტელევიზიით რუსულეონვან არხზე ინდოეთის შესახებ ერთ გადაცემას ვუყურებდი, რომელშიც ინდური კერძების მომზადებას ეხებოდა. ერთმა ჩემმა მეგობარმა (ყველა მეგობარმა კარგად იცის ჩემი დამოკიდებულება ინდოეთის მიმართ) მაიძულა სხვა არხზე გადამერთო. შემთხვევით ეს არხი „კომედია“ აღმოჩნდა, სადაც ინგლისური ფილმი გადიოდა ინგლისში მცხოვრები ინდოელების შესახებ. ფილმი ევროპულია, მაგრამ რა ფილმი იქნებოდა ინდოელებზე, თუ მუსიკა და ცეკვა არ იქნება. ჰო და როცა ისევ გახურდა ეს ყველაფერი, ისევ მაიძულეს გადამერთო. უფრო სწორად ცოტა გაღიზიანებულმა პულტი მივაწოდე და ვუთხარი მეგობარს, თვითონ აერჩია სასურველი არხი (დრო გაგვყავდა საღამოს). ჩართო არხი „პრემიერა“ და ერთი კადრის დანახვაც საკმარისი იყო ჩემთვის, რომ მივხვდი ამ არხზე Saawariya გადიოდა. ხმა არ ამომიღია და ვაკვირდებოდი მეგობრის რეაქციას, რას მოიმოქმედებდა, როცა ისევ მუსიკა და ცეკვა–თამაში გახურდებოდა ეკრანზე. ალბათ ინფარქტიც დაემართებოდა, რომ არა Saawariya–ს საინტერესო მხატვრული გაფორმება. ფილმი ზღაპრის სტილშია გადაღებული, არის ელემენტები, რითაც „მულენ რუჟსაც“ წააგავს და ალბათ ეს გახდა მიზეზი, რომ მეგობარმა რამდენიმე ხანი დააყოვნა და ჩემთან ერთად უყურებდა. საბოლოოდ, როგორც ყოველთვის და ყველას, ნერვებმა უმტყუნა და ბოლომდე ვერ გაუძლო :)

ჩემთვის კი ეს ყველაფერი, რომ 3–4 არხზე ერთდროულად გადიოდა ფილმები და გადაცემები ინდოეთზე, ის, რომ ამ ბლოგზე ვმუშაობ, ის რომ ჩემი ახდენილი ოცნება ახალი ოცნებებისკენ მიბიძგებს, და კიდევ სხვა მიზეზები, ის, რომ აქაც გამიღიმა ბედმა და გავიჩინე ინდოელი მეგობრები, მოკლედ, ყველაფერი, მიზეზი გახდა იმისა, რომ Saawariya–ს ზღაპარში გადავვარდნილიყავი.

ახალი ინდური ფილმებიდან ბევრი არაა ისეთი, რომელიც მუსიკით და სიმღერებით აღმაფრთოვანებს, მაგრამ Saawariya, ისევე როგორც „ომ შანტი ომ“ და კიდევ ერთი–ორი ფილმი, გამონაკლისებია. თან რუსულ არხზე ფილმი დუბლირებული იყო და შესაძლებლობა მქონდა გამეგო, რა ხდებოდა რეალურად ფილმში. როგორც აღმოჩნდა რანბირ კაპურის (რაჯ კაპურის შვილიშვილი) გმირი მუსულმან გოგონაზეა შეყვარებული. ფილმში არის საკმაოდ გულახდილი სცენა, რაც ინდური კინოსთვის დამახასიათებელი არ იყო, სადაც რანბირ კაპური, ეს ახალგაზრდა სიმპატიური ყმაწვილი თითქმის დედიშობილა ცეკვავს და საინტერესო მოძრაობებს აკეთებს. მუსიკაც საკმაოდ სასიამოვნო მოსასმენია. ეს ნაწყვეტი ფილმიდან ამ კლიპში შეგიძლიათ ნახოთ.

და კიდევ, არის ფილმში მომენტი, როცა რანი მუკჰერჯის გმირი, მოცეკვავე და მსუბუქი ყოფაქცევის ქალი, რომელიც თავის მხრივ რაჯის (რანბირ კაპური) მიმართ გულგრილი არ არის, უმღერის მას და თითქოს დასცინის, რა მდგომარეობაში ჩააგდო სიყვარულმა ეს ახალგაზრდა. რანი მუკჰერჯი პირველად ვნახე ასეთი ქალის როლში, ცოტა გამიკვირდა, ამ ქალს დიდი ხანია ბოლივუდში აუღებელი ქალწულის სახელი ჰქონდა, მაგრამ იმის გათვალისწინებით (в тихом болоте черти водятся), რომ როგორც აღმოჩნდა რანიმ ახალი მეგობარი გაიჩინა და ეს კაცი ცოლიანია, რის გამოც რანის კიცხავენ კიდეც, მისი ეს როლი Saawariya–ში შეიძლება გარკვეულ წინასწარმეტყველებადაც კი ჩათვალონ :)

ფილმი ალბათ კიდევ რამდენიმე დღე იტრიალებს „HTB პრემიერაზე“, ასე რომ ვისაც ზღაპრები და ინდური სიმღერები მოსწონს, შეუძლია დატკბეს რანბირ კაპურისა და რანი მუკჰერჯის გმირების თავგადასავლით. ხოლო ვისაც სურვილი აქვს გადაწეროს ფილმი ქართული სერვერიდან კომპიუტერში, ამის გაკეთება შეგიძლიათ ამ ლინკიდან >>>>>>

ბოლივუდის მეფე პოპულარულ ადამიანთა სიაში

ბოლივუდის მეფე ნამდვილად რომ ცნობილი ადამიანია. ლაპარაკია მის პოპულარობაზე მთელ მსოფლიოში. ამჯერად SRK–ის (შაჰრუკჰ კჰანის) თაყვანისმცემლებს გაახარებთ ის ახალი ამბავი, რომ ამ მსახიობმა თავისი ადგილი იპოვა მსოფლიოს 50 ყველაზე პოპულარული ადამიანების სიაში (‘50 Most Powerful People of the World’). ამერიკული „Newsweek“–ის მიერ ჩატარებული გამოკითხვის შედეგად, ამ სიაში შაჰრუკჰ კჰანმა N–41 ადგილი დაიკავა. გავრცელებული ცნობების მიხედვით, მსახიობი უდიდესი პოპულარობით სარგებლობს მთელ მსოფლიოში, პაკისტანისა და ავღანეთის ჩათვლით.

ამ სიაში ასევე აღმოჩნდნენ აშშ–ის ახალი პრეზიდენტი ბარაქ ობამა, რომელიც სიას სათავეში უდგას, ინდოეთის კონგრესის პრეზიდენტი სონია განდი (ინდირა განდის წარმოშობით იტალიელი რძალი, რაჯივ განდის ქვრივი) და საფრანგეთის პრეზიდენტი ნიკოლია სარკოზი.

ამჯერად უკვე ნამდვილად აღარ იქნება უხერხული, როცა შაჰრუკჰ კჰანი საკუთარ თავს „ბოლოვუდის ყველაზე დიდ ბრენდს“ უწოდებს.

ერთერთ წინა პოსტში ასევე სიამოვნებითა და სიამაყით აღვნიშნეთ, რომ მსოფლიოს ყველაზე სასურველი 50 ქალის სიაში ბოლივუდის ცოცხალი ლეგენდის, ამიტაბჰ ბაჩანის რძალი აიშვარია რაი–ბაჩანიც შევიდა.

მოგზაურობა დარჯილინგში

ქალაქი დარჯილინგი ინდოეთის დასავლეთ ბენგალიის შტატის ჩრდილოეთით, აღმოსავლეთ ჰიმალაებში მდებარეობს (დაახლოებით 2185 მეტრის სიმაღლეზე). აშენებულია ბრიტანელების მიერ როგორც კოლონიალური მთის სადგური (hill station). ქალაქი ცნობილია თავისი ვიწროლიანდაგიანი რკინიგზით (სარკინიგზო ხაზის სიგანე 60 სმ–ია), რომელიც 1881 წელს გაიხსნა და ამჟამად შეტანილია იუნესკოს მსოფლიო მემკვიდრეობის სიაში. ეს გზა, რომლის სიგრძეც 86 კილომეტრს შეადგენს, ქალაქ დარჯილინგს სხვა ქალაქთან – სილიგურისთან აკავშირებს. სიმაღლეთა სხვაობა 2100 მეტრს შეადგენს: რკინიგზა იწყება სილიგურში ზღვის დონიდან 100 მეტრის სიმაღლეზე და მთავრდება დარჯილინგში 2200 მეტრის სიმაღლეზე. ეს ქალაქი ასევე ცნობილია დარჯილინგის ჩაის ცნობილი მარკით, რომელიც ქალაქის შემოგარენში განლაგებულ ჩაის პლანტაციებზე მოჰყავთ.

ეს რეგიონი განსაკუთრებით არატიპიურია ინდოეთისთვის. მისი მოსახლეობა თავს ინდოელებადაც კი არ თვლის, ხოლო დელის ხელისუფლებას არც არასდროს აღიარებდნენ. აქ ეთნოსიც სრულიად განსხვავებულია. მოსახლეობის ძირითად ნაწილს გურკჰები (ნეპალელები) შეადგენენ, რომლებიც ბუდისტური სარწმუნოების მიმდევრები არიან, ხოლო რასით მონგოლოიდები. ეს ყველაფერი კი კოლონიალური პოლიტიკის შედეგია, რადგან ბრიტანელებს ჩაის პლანტაციებზე სამუშაოდ ნეპალიდან ჩამოყავდათ მუშები და აქ ასახლებდნენ.


(სრულ ფორმატში სურათის სანახავად დააკლიკეთ თვითონ სურათზე)









2007 წლის ბოლოს შედგა რეჟისორ უეს ანდერსონის ფილმის „მოგზაურობა დარჯილინგში“ მსოფლიო პრემიერა ისეთი მსახიობების მონაწილეობით, როგორებიცაა ოუენ უილსონი, ედრიენ ბროდი, ჯეისონ შვარცმანი, ბილ მიურეი და ნატალი პორტმანი. თბილისში ფილმი გადიოდა კინოთეატრ „ამირანში“ და მისი საპრემიერო ჩვენების ორგანიზატორებმა მაყურებელთა მისაზიდად საკმაო ენერგიაც დახარჯეს. ტელევიზიით ინტენსიურად გადიოდა სარეკლამო რგოლი, ხოლო პრემიერაზე მისულ მაყურებელს სთავაზობდნენ ინდურ ტანისამოსში გამოწყობას, რათა მონაწილეობა მიეღოთ საუკეთესო ინდური სამოსის კონკურსში, და საკმაოდ კარგ პრიზებსაც პირდებოდნენ. მე რა თქმა უნდა გადაწყვეტილი მქონდა, რომ აუცილებლად წავიდოდი პრემიერაზე და თან ჩემი მამიდაშვილი ირმა უნდა წამეყვანა. ორიოდე თვის ჩამოსული ვიყავი ინდოეთიდან და ისევ შთაბეჭდილებების ქვეშ ვიმყოფებოდი, ისევე როგორც ჩემს გარშემომყოფები, ვისთვისაც ყურები მქონდა გამოჭედილი იქაური ისტორიებით, მათ შორის ირმაც. მეც და მასაც გვქონდა ტანისამოსი, რომელიც მუმბაიდან ჩამოვიტანე, ჭრელი სარი და ჩემთვის ლურჯი ფერის გრძელი ხალათი, რომელშიც შეგვეძლო გამოწყობილიყავით და პრემიერაზე ისე წავსულიყავით, მაგრამ ბოლო წუთებში გადავწყვიტეთ, რომ ქალაქში ამ ფორმაში გამოწყობილი საფრთხობელებს დავემსგავსებოდით (კომპლექსებს რა ვუთხარი), და თან გარეთ საშინელი ცივი ამინდი იყო, ყინავდა ძალიან და უაზრობა იყო ამ თხელ ტანსაცმელში გამოწყობა, და ზემოდან თბილი რაღაცეების ჩაცმა.

მერე კი ვინანეთ, რომ არ ჩავიცვით... ჯერ ერთი, რომ პრემიერაზე დარბაზი ნახევრადაც კი ვერ შეივსო (ალბათ რეკლამაში გადახდილი თანხაც კი ვერ ამოიღეს ჩვენების ორგანიზატორებმა), ინდურ ტანისამოსში გამოწყობილი ხალხი კი ძალიან ცოტა იყო და ჩვენი სახლში დატოვებული სარი და ხალათი კი ბევრად ჯობდა მათ ტანსაცმელს მთელი თავისი აქსესუარებით. ასე რომ გამარჯვების დიდი შანსიც გვქონდა და საკმაოდ ძვირფას პრიზებსაც გამოვკრავდით ხელს.

მეც და ირმასაც ფილმი მოგვეწონა. კომედია, რომელიც სამი ძმის მოგზაურობის შესახებ მოგვითხრობს. ისინი დარჯილინგში დედასთან მიემგზავრებიან, რომელმაც ისინი დიდი ხნის წინ მიატოვა და ინდოეთში ქრისტიანულ მისიას უძღვებოდა ამ მთიან ქალაქში. მე განსაკუთრებით ვისიამოვნე და ფილმის თითოეულ მომენტს მთელი სიცხადით აღვიქვავდი, შეიძლება ითქვას, რომ უეცრად „ამირანიდან“ ისევ ინდოეთში ამოვყავი თავი. არ ვიცი, რატომ ვარ ამ ქვეყნით დაავადებული, ვერც იმას ვიტყვი, რომ პროფესიონალურად ვიცი ყველაფერი ამ ქვეყნის შესახებ, მაგრამ ეს ადგილი დედამიწის ზურგზე ჩემთვის არც გეოგრაფიული მდებარეობაა, და არც განსხვავებული კულტურა, რაღაც უფრო სხვა, უფრო საინტერესო და მიმზიდველი, რასაც შეუძლია, რომ მხოლოდ გაფიქრებამაც კი ამ ქვეყანაზე წამით ბედნიერი გამხადოს :)

აიშვარია მსოფლიოს ყველაზე სასურველი ქალების სიაში შევიდა

აიშვარია რაი ჯერ კიდევ ბოლივუდის ერთერთ საუკეთესო მსახიობად და დაუვიწყარი სილამაზის ქალად ითვლება. მამაკაცების პორტალმა AskMen.com–მა გამოკითხვა ჩაატარა სახელწოდებით „მსოფლიოს ყველაზე სასურველი 50 ქალი“, რომელშიც აიშვარიამ 48–ე ადგილი დაიკავა. იგი ერთადერთი ბოლივუდელი მსახიობია ТОР-50–ში. მონაწილეებმა ქალების არჩევისას იხელმძღვანელეს „ინტელექტითა“ და „ამბიციებით. სიაში პირველი ადგილი ამერიკელმა მსახიობმა ევა მენდესმა დაიკავა. სიაში სხვა სასურველ ქალბატონებთან ერთად აღმოჩნდნენ ასევე ანჯელინა ჯოლი, ჯესიკა ალბა, რიჰანა და ჰაიდი კლუმი. გათხოვების შემდეგ აიშვარია ძალიან წუნია გახდა გადასაღები ფილმების შერჩევაში, მაგრამ მაინც ბევრს მუშაობს.

აიშვარია პარლამენტში?

ცნობილი მსახიობები და შოუბიზნესის წარმომადგენლები ხელისუფლებაში ინდოეთისთვისაც არ არის უცხო. ამჟამად წინასაარჩევნი კამპანიაა გაჩაღებული მთელს ქვეყანაში და ყველა პარტია ცდილობს, რომ თავის მხარეს გადაიბიროს ცნობილი მსახიობები. არც ისე დიდი ხნის წინ ცნობილი გახდა, რომ დეპუტატად კენჭსიყრაზე თანხმობა განაცხადა სანჯაი დატმა. ამჯერად კი გავრცელდა ცნობები, რომ აიშვარია რაი–ბაჩანსაც შესთავაზეს, რომ პარლამენტის დეპუტატი გახდეს პარტიიდან Samajwadi. ბაჩანების ოჯახს, ვისი რძალიც გახლავთ შეუდარებელი სილამაზის აიშვარია, ამ პარტიასთან მჭიდრო კავშირები აქვს, რადგან პარტიის მეთაური ამარ სინგჰი ამიტაბჰ ბაჩანის ახლო მეგობარია, ხოლო აიშვარიას დედამთილი ჯაია ბაჩანი თვითონ არის ამჟამად მოქმედი პარლამენტის დეპუტატი ამ პარტიიდან.

თავის დროზე პარლამენტის დეპუტატებად მუშაობა მოუწიათ ისეთ მსახიობებს, როგორებიცაა ვიჯიანტიმალა, რაჯეშ კჰანა, შატრუგჰან სინჰა, რაჯ ბაბარი, ჯაიაპრადა, ჰემა მალინი და დჰარმენდრა.

ინდური საქორწინო ტრადიციები

ინდური საქორწინო წესები თავისი ტრადიციულობით გამორჩევა – ეს იმას ნიშნავს, რომ ეს რიტუალები თითქმის იგივე დარჩა, როგორებიც ათასწლეულების წინ იყო. ქორწინების გადაწყვეტილება მთლიანადაა დამოკიდებული სასიძოს მშობლების გადაწყვეტილებაზე. ისინი ეძებენ შესაფერის საცოლეს თავიანთი ვაჟისთვის და მის მშობლებთან აწარმოებენ მოლაპარაკებებს მომავალი საქორწინო კავშირის თაობაზე. გოგონას თითქმის არავინ არაფერს ეკითხება: ბოლოს და ბოლოს გოგონას მშობლებს შეუძლიათ უბრალოდ უბრძანონ მას გაჰყვეს ცოლად სრულიად უცნობ ახალგაზრდას და ის ვალდებულია დათანხმდეს. ეს საერთო წესებს რაც შეეხება, მაგრამ როგორც აღმოჩნდა, დასავლური ცივილური წესები არც ინდოეთისთვისაა უცხო, რაც საკუთარი თვალით ვიხილე კიდეც. 2007 წელს ინდოეთში ჩემი მოგზაურობის მთავარი მიზანი ინდოელი მეგობრების ქორწილზე დასწრება იყო, სადაც მთელი სულთა და გულით მიმიწვიეს. ჩემი მეგობრები ჯუჰი და ეშლი, რომელმაც ლამაზი ოჯახი შექმნეს, ქორწინებამდე 4 წელი ერთად ცხოვრობდნენ. ამის შესახებ მშვენივრად იცოდნენ ამ ახალგაზრდების მშობლებმა და როგორც ვიცი, განსაკუთრებული საწინააღმდეგო ამ თანაცხოვრების არც არაფერი ჰქონდათ. და როდესაც ეს ყველაფერი 6 დღიანი ქორწილით დასრულდა (3 დღე ქალაქ ალაჰაბადში, და 3 დღე მუმბაიში), ყველანი ძალიან ბედნიერები იყვნენ, როგორც გოგოს ნათესავები, ასევე ბიჭისაც. ყველაზე მეტად გადაქანცულებად კი თვითონ წყვილი გამოიყურებოდა ყველა მ გაუთავებელი ცერემონიების შემდეგ, რომლებიც ამ 6 დღის განმავლობაში ტარდებოდა. მოკლედ, ეს რაც კონკრეტულად ჩემს მეგობრებს შეეხებოდა, ახლა კი ისევ დაუბრუნდეთ ზოგად ტრადიციებს, რომლებიც განსაკუთრებული სიმძლავრით დაბალ კასტებში და პერიფერიებში იგრძნობა, თუმცა ეს არ ნიშნავს, რომ დიდ ქალაქებში ვინმემ ამ ტრადიციებზე უარი თქვა.

ქორწილის დღეს სასიძოს აკრძალული აქვს ჭამა თვით ქორწინების ცერემონიის დაწყებამდე, რომელიც, როგორც წესი დღის მეორე ნახევარში იწყება. სასიძოს სახლში ნათესავი გოგონები ცეკვავენ და მღერიან. შემდეგ ტარდება მცირე, მაგრამ ძალიან მნიშვნელოვანი რიტუალი – ყვითელი ფერის განდიდების ცერემონია, რომელიც ინდოეთში ასოცირდება მზესთან და ასევე ერთგულების სიმბოლოსაც წარმოადგენს. თავიდან ყველა დამსწრე შუბლზე ისვამს ყვითელ ფხვნილს და შემდეგ ერთმანეთსაც აყრიან ამ ფხვნილს.

ამ ცერემონიის შემდეგ სასიძოს მამა საზეიმოდ წარმოთქვამს ამ ოჯახის გარდაცვლილი ნათესავების სახელებს, და თითქოს მათ მოუწოდებს გახდნენ მოწმეები და წინაპრებს გადასცენ, რომ მათი შთამომავალი ცოლს ირთავს. შემდეგ ცერემონიის ყველა მონაწილე საპატარძლოს სახლისკენ მიემართება, სადაც რიტუალი კვლავ მეორდება.

საქორწინო ცერემონიის მთავარი ნაწილი, როგორც წესი საპატარძლოს ოჯახში იმართება საღამოსკენ, სადაც დათქმულ დროს სასიძო თავის მეგობრებთან და ნათესავებთან ერთად მიდის. ამ დროისთვის უკვე მომზადებულია მცირე ზომის სამლოცველო ადგილი, რომელიც სპეციალურად საქორწინო ცერემონიისთვისაა გაკეთებული. ეს სამლოცველო დაფარულია ტენტით, ოთხივე მხარეს ძელები მორთულია პალმებით და მთლიანად შემოსილია უამრავი ყვავილით, ძირითადად ყვითელი ფერის ყვავილებით. სასიძო დადგება სიპ ქვაზე და ელოდება, ვიდრე რამდენიმე ადამიანი ხის პალანკინით საპატარძლოს გამოიყვანს სახლიდან. საპატარძლო მდიდრულად მორთულ, ძირითადად ღაჟღაჟა წითელ ფერის სარითაა შემოსილი და უამრავი სამკაული უკეთია. პალანკინის მატარებელი ადამიანები სასიძოს შვიდჯერ შემოუვლიან, შემდეგ გაჩერდებიან და ახალგაზრდებს თხოვენ, რომ ერთმანეთს თვალებში შეხედონ.

შემდეგ მთელი საქორწინო ცერემონია მიემართება იმ ადგილისკენ, სადაც სასულიერო პირი ლოცვებს კითხულობს და ახალგაზრდების ფიცის მოსმენის შემდეგ წყვილის ხელებს ძაფზე ასხმული ყვავილებით შეკრავს. ამ დროს სასიძო პატარძალს შუბლზე და თმის გამყოფ ხაზზე წითელ საღებავს უსვამს: ამიერიდან ისინი უკვე ცოლი და ქმარი არიან. შემდეგ ყველა მიემართება შენობაში ზეიმის გასაგრძელებლად, სადაც ცეკვები და სიმღერები იმართება. მხიარულება მთელ ღამეს გრძელდება, დილით ი სტუმრები ტოვებენ ახალგაზრდა პატარძლის ოჯახს და პატარძალი ქმრის სახლში მიჰყავთ, სადაც ახალგაზრდებს ასევე ელით საჩუქრები და დალოცვა. ამ დღეს არანაირი ცერემონიები არ ტარდება, ყველა ისვენებს. და მხოლოდ მეორე დღეს ქმრის ოჯახში იღებენ საჩუქრებით მოსულ პატარძლის ნათესავებს, რომლებსაც სუფრას უშლიან და გართობასაც უწყობენ.

ყველა ინდურ უზრუნველყოფილ ოჯახში ქორწილი ძვირი სიამოვნებაა. მაგალითად პენჯაბში, ნიშნობასა და ქორწილის ცერემონიას შორის 1–2 დაძაბული თვეა. ამ დღეებში საპატარძლოს ოჯახი გამალებით აგროვებს ქალიშვილის მზითევს: უამრავ სარის ნებისმიერი ცხოვრებისეულ სიტუაციისთვის, სხვა ტანისამოსს, სამკაულებს, სამზარეულოს მოწყობილობას... ქორწილამდე 2 დღის განმავლობაში საპატარძლო შინიდან არსად გადის. სახლს ალამაზებენ ყვავილების გირლიანდებით და სხვადასხვაფერი ნათურებით.

ბოლოს დგება ქორწილის დღე, რომელზეც თავს იყრის 700–800 სტუმარი. საპატარძლოს მშობლებმა უნდა უზრუნველყონ ისინი საკვებით და საცხოვრებლით. საპატარძლოს მაჯებსა და მკლავებზე ღაჟღაჟა წითელი ფერის სამაჯურები უკეთია, რაც იმას ნიშნავს, რომ ქალიშვილი თხოვდება. ამ სამაჯურებს ის ქორწილის შემდეგაც ერთი თვის განმავლობაში არ მოიხსნის.

როდესაც მე ჩავედი ქალაქ ალაჰაბადში, სადაც საპატარძლოს – ჩემი მეგობრის ჯუჰის მშობლები ცხოვრობდნენ, იქვე ჩამოვიდნენ მუმბაიდან სიძე – ასევე ჩემი მეგობარი ეშლი, მისი ნათესავები და მეგობრებიც. გარდა ამისა, იყო კიდევ დაახლოებით 15 სტუმარი სხვადასხვა ქვეყნებიდან, კანადიდან, ფინეთიდან, საფრანგეთიდან (ჯუჰისა და ეშლის მეგობრები), და ეს ხალხი, ყველა ერთად, დაახლოებით 70 კაცამდე საპატარძლოს მამამ განგვათავსა ფეშენებელურ სასტუმროში, სადაც ქორწინების ცერემონიის მიმდინარეობის მთელი სამი დღის განმავლობაში ვრჩებოდით. ის ცერემონიები, რომლებიც წესით ვაჟის სახლში ტარდება, ამჯერად ტარდებოდა სასტუმროში, რადგან სახლის მაგივრობას ეს სასტუმრო ასრულებდა.

ინდოეთის სამხრეთ რაიონებში კი ნიშნობის ცერემონია არ არსებობს. საპატარძლოსა და სასიძოს მშობლები ქორწინების დღის გამოცხადებას არ ჩქარობენ და მთელ დროს ახალგაზრდების ჰოროსკოპების შესწავლას ანდომებენ. მხოლოდ იმ შემთხვევაში, თუკი ვარსკვლავების მიერ განპირობებული დანიშნულებანი დაემთხვევა ერთმანეთს, საპატარძლოს მშობლები მომავალ ნათესავებს საპატარძლოს „გასასინჯად“ ეპატიჟებიან. სამხრეთელი ქალები არ ისვამენ შუბლზე და თმის გამყოფ ხაზზე წითელ საღებავებს. ასეთი ნიშნის როლს იქ ოქროს სამკაული შეადგენს. ამ სამკაულის მოხსნა კი ავის მომასწავებელია.

ახლა კი მსოფლიოში ყველაზე იაფ ქორწინებაზე მოგითხრობთ, რომელიც მხოლოდ 1 რუპია და 25 პაისი ჯდება (40 რუპია – 1 დოლარია). ქვეყნის უკიდურეს ჩრილოეთში ცხოვრობს ნანდჰარის ტომი. ქორწინება აქ ძალიან უბრალოა. მზითევი, საჩუქრები, სიმდიდრის ნებისმიერი გამოვლინება, ქონებით ტრაბახი კატეგორიულადაა აკრძალული. ცალკეული ქორწინებები აქ არ იმართება. წელიწადში რამდენჯერმე ტარდება კოლექტიური ცერემონიები, რომლებშიც 30–50 წყვილი მონაწილეობს.

სხვადასხვა წესჩვეულებები ქორწინების ცერემონიებზე შეიძლება შეგვხვდეს როგორც ერთი შტატის, ერთი ქალაქის, ასევე ერთი ტომის შიგნითაც, მაგრამ მთავარია ის, რაც საერთოა – ცეცხლი, რომელიც ღმერთის არსობის სიმბოლოა: ყველა ფიცი და ლოცვა ცეცხლთან სრულდება. სხვა რამ, რაც საერთოა – ხალხის სიმრავლე. ნებისმიერ ქორწილში, რამდენადაც ღარიბი არ უნდა იყოს, უამრავ ხალხს ეპატიჟებიან.

და კიდევ რამდენიმე სიტყვა – სამკაულებზე. საიუველირო ნაწარმი არა იმდენად ფუფუნების ნიშანია, რამდენადაც სიმბოლიკის პატივისცემა. ისეთი საზეიმო მოვლენისთვის, როგორიც ქორწილია, როგორც წესი, გარკვეული რაოდენობის სამკაულებს ამზადებენ, რომელსაც გადასცემენ როგორც პატარძალს, ასევე სიძესაც. ქვეყნის მრავალ რაიონში სამაჯურის ჩუქება დანათესავებას, დაძმობილებას ნიშნავს.

ინდური ოჯახი მრავალრიცხოვანია, ზოგიერთ ოჯახში 60–მდე ადამიანი ცხოვრობს. ტრადიცია პატარძალს დედამთილის გამგებლობაში გადასცემს, ხოლო თუ ქალიშვილი ცოლად მიჰყვება ოჯახში უმცროს ვაჟს, მასზე ვრცელდება უფროსი რძლების ძალაუფლებაც...

ჩემს მეგობარს ჯუჰის ბედმა გაუღიმა. მას თვითონ ერთი ძმა და ერთი და ჰყავს. და კალიფორნიაში ცხოვრობს თავის ოჯახთან ერთად. ჯუჰის მამაც საკმაოდ შეძლებული ბიზნესმენია, რომლისთვისაც 300 კაციანი ქორწილი 3 დღის განმავლობაში და 70 კაცის ფეშენებელურ სასტუმროში დაბინავება განსაკუთრებულ ზარალს არ მიაყენებს ოჯახს. და ალბათ ჯუჰის ბედმა იმაშიც გაუღიმა, რომ მისი ეშლი დედისერთაა, არც და ჰყავს და არც ძმა, ასე რომ დედამთილ–მამამთილის მეტი უფროსი არც ეყოლება. მაგრამ, მას კიდევ უფრო გაუღიმა ბედმა, რადგან დედამთილი ახალგაზრდა სულის მხიარული და კეთილი ადამიანია, ხოლო მამამთილი ასაკოვანი, სიმპათიური და მორიდებული კაცი, რომელიც არასდროს იშურებს ღიმილს და ზედმეტ სიტყვას არსად იტყვის. და კიდევ უფრო გაუღიმა ბედმა ჯუჰის, რომ ის და თავისი ეშლი ცალკე ცხოვრობენ, კოხტა ბინაში, სადაც კარებს შეაღებ თუ არა, მაჰა–ლაკშმის უზარმაზარ ოქროს გრავიურას დაინახავ, რომელიც სიუხვის ნიშანია, და რომელიც აუცილებლად ისე უნდა დაკიდო სახლში, რომ კარის გამღებმა პირველი მას შეხედოს. ჯუჰის სხვა ადგილას ეკიდა, და როცა ქორწილის შემდეგ უკვე მუმბაიში მხოლოდ მეგობრები შევიკრიბეთ მასთან, მისმა თანაკურსელმა შეახსენა, რომ ტრადიციის მიხედვით უნდა დაეკიდა კედელზე მაჰა–ლაკშმის გრავიურა.

ბედნიერი ადამიანი ვარ, რომ რასაც ვწერ, საკუთარი თვალითაც მაქვს ნანახი (6–7 საათიანი ცერემონიები მშიერ კუჭზე ცოტა დამღლელია) და ვიმედოვნებ, რომ კიდევ მექნება ბედნიერება, ტრადიციების და ფერების ორომტრიალში კიდევ ამოვყო თავი.

ბოლივუდში ამერიკელი ქორეოგრაფი მიიწვიეს

ამერიკელი ქორეოგრაფი ჯეიმს მარტინ კუდელკა, რომელსაც დადგმული აქვს ცეკვები ისეთი მომღერლებისთვის, როგორებიცაა ჯასტინ ტიმბერლეიკი, ჯანეტ ჯეკსონი, პინკი და ჯგუფი N'Sync, ბოლივუდში მიიწვიეს. მას მოუწევს მუსიკალური ნომრების დადგმა რეჟისორ კენ გჰოშას ფილმისთვის Krumping. ამ ფილმში მთავარ როლს შაჰიდ კაპური ასრულებს. როდესაც ქორეოგრაფმა შაჰიდი რეპეტიციებზე ნახა, აღფრთოვანება ვერ დამალა მსახიობის ნიჭით: „შაჰიდი – ფანტასტიური მოცეკვავე და ნიჭიერი მოსწავლეა. ის საშინლად კონცენტრირებულია და მთლიანად ჩართულია მუშაობაში“.

ამერიკელი ქორეოგრაფის რა გითხრათ, ეტყობა ძალიან ცოტა ბოლივუდური ფილმი აქვს ნანახი, ამიტომაც გაუკვირდა ასე ძალიან შაჰიდის ცეკვა. ალბათ ცოტა ხანი თუ დაჰყოფ ბოლივუდში, დანიახავს, რომ ყველა ინდოელი მსახიობი საკმაოდ კარგად ცეკვავს და მათი უმეტესობა კი გადასარევად. შეიძლება შაჰიდის ცეკვამ კი არა, სულ სხვა რამემ მოხიბლა ოკეანისგაღმელი ქორეოგრაფი :)

ფილმმა „მილიონერი ჯურღმულიდან“ მთავარი „ოქროს გლობუსი“ მიიღო

„ოქროს გლობუსის“ ჯილდოების გადაცემის ცერემონიაზე ლოს–ანჟელესში ლაურეატების გამოცხადება დასრულდა. მთავარ ნომინაციაში კინოს განხრით გამარჯვებული გახდა ფილმი „მილიონერი ჯურღმულიდან“ (Slumdog Millionaire), რომელიც წლის საუკეთესო ფილმად აღიარეს. სულ ფილმს წილად ერგო ოთხი ჯილდო: საუკეთესო რეჟისურისთვის (დენი ბოილი), საუკეთესო სცენარისთვის (საიმონ ბოფოი) და საუკეთესო მუსიკა (ა. რაჰმანი).

ბოილის ფილმი გადაღებულია ინდოელი ავტორის ვიკას სვარულის წიგნის მიხედვით და მუმბაის ერთერთ ღარიბულ რაიონში მცხოვრები 18 წლის ბიჭის შესახებ მოგვითხრობს, რომელიც თამაშის „ვის უნდა მილიონი?“ ინდური ვარიანტის ბოლო რაუნდამდე მიაღწია და რომელიც პოლიციამ თაღლითობის ბრალდებით დააკავა. ფილმში მონაწილეობენ ანილ კაპური, ირფან კჰანი, დევ პატელი და სხვები.

ნომინაციაში „საუკეთესო ფილმი“ გამარჯვებული სურათის „მილიონერი ჯურღმულიდან“ კონკურენტები იყვნენ „მკითხველი“, „ბენჯამინ ბატონის უცნაური ისტორია“, „ფროსტი ნიქსონის წინააღმდეგ“ და „ცვლილებების გზა“. „მილიონერი ჯურღმულიდან“ აშშ–ში საუკეთესო ფილმად აღიარეს ასევე სატელევიზიო მსახიობების ასოციაციამ და კინოკრიტიკოსების ნაციონალურმა საბჭომ, ხოლო ლოს–ანჟელესში კინოკრიტიკოსების ასოციაციამ ბოილი ასევე დაასახელა საკუეთესო რეჟისორადაც.

ლოტოსის ტაძარი (ბაჰაის ტაძარი)

ლოტოსის ტაძარი, ანუ ბაჰაისტური სამლოცველო სახლი – თანამედროვე დელის და მთელი აზიის ერთერთი ყველაზე შთამბეჭდავი არქიტექტურული ღირშესანიშნაობაა. ტაძრის მშენებლობა 1980 წლის 21 აპრილს დაიწყო და 1986 წლის 24 დეკემბერს დასრულდა. არქიტექტორი თარიბორზ საჰბა ირანული წარმოშობის კანადელია. ადრე ამ ტაძრის ადგილზე მდებარეობდა მისტიკური სოფელი ბაჰა პური (ჰინდიდან ითარგმნება, როგორც „ბაჰას საცხოვრებელი“).

ტაძრის შენობას გიგანტური ნახევრადგაშლილი ლოტოსის ყვავილის ფორმა აქვს, რომელიც სამ რიგად დაწყობილი 27 „ფურცლისგან“ შედგება. „ფურცლების“ შიდა რიგი უშუალოდ შენობის კარკასს ქმნის და ყვავილის ჯერ კიდევ გაუშლელ კოკორს ჰგავს. ლოტოსის „ფურცლები“ თეთრი ბეტონისგანაა ჩამოსხმული და გარედან დაფარულია თეთრი მარმარილოს ფილებით.

ლოტოსის ტაძარი უნიკალური არქიტექტურული ნაგებობაა, რომელსაც არ გააჩნია არცერთი სწორი ხაზი.

შენობა უზრუნველყოფილია „ბუნებრივი ვენტილაციის“ უნიკალური სისტემით, რომელიც აგებულია უძველესი ნაგებობების ვენტილაციის პრინციპები საფუძველზე. თბილი ჰაერი ცენტრალური დარბაზიდან გაედინება თაღში არსებული ღიობიდან, ხოლო ცივი ჰაერი შემოედინება წყლიანი აუზებისა და ფუნდამენტის გავლით, შედის დარბაზში და შენობის შიგნით მისაღებ ტემპერატურას ინარჩუნებს.


დიდ ფორმატში სურათების სანახავად დააკლიკეთ თვითონ სურათებზე.

ნიკოლ კიდმანი აიშვარიას ფანატია

მიუხედავად იმისა, რომ ერთი ქალის სილამაზე სხვა ქალში შესაძლოა შურისა და კონკურენციის გრძნობას იწვევდეს, როგორც უკვე წინა პოსტში მეწერა, აიშვარიას სილამაზეს და მომხიბვლელობას ისეთი ქალებიც აფასებენ, რომლებიც თვითონას საკმაოდ მომხიბლავები არიან. ამჯერად ასეთი ქალების რიცხვს მიემატა ჩემი უსაყვარლესი მსახიობი ნიკოლ კიდმანი.

ახლახანს გამოქვეყნებულ ინტერვიუში ნიკოლ კიდმანმა თბილად მოიხსენია მწვანეთვალება ლამაზმანი აიშვარია რაი ბაჩანი. როცა ნიკოლს ჰკითხეს ინდური კინოსა და მისი საყვარელი ბოლივუდელი მსახიობის შესახებ, კიდმანმა უპასუხა: „მე აიშვარიას ფანატი ვარ და მიყვარს ფილმი მისი მონაწილეობით „Bride and Prejudice“. აიშვარიას 2005 წელს შევხვდი ნიუ იორკში სადღესასწაულო ვახშამზე, რომელიც ჟურნალ Time Magazine–ის მიერ იყო ორგანიზებული. აიშვარია შეუდარებელია! მიყვარს ემოციები და ცეკვები, რომლებიც უხვადაა ინდურ კინოში“.