შაჰრუქ ხანის და კაჯოლის ახალი ფოტოები

შაჰრუქ ხანი და კაჯოლი ჟურნალ Vogue–ის ოქტომბრის ნომრის გარეკანზე

შაჰრუქ ხანი და კაჯოლი ფილმის My Name Is Khan გადაღებებზე

თბილისში ისევ იქნება კინოთეატრი, სადაც ინდური ფილმებს აჩვენებენ

ინდური კინოს მოყვარულთ ერთი სასიხარულო ინფორმაცია მინდა მივაწოდო: ხანგრძლივი პაუზის შემდეგ 11 ოქტომბერს, კვირას, 3 საათზე, სანზონაში მდებარე კინოთეატრი "საქართველო" გვთავაზობს პრემიერას ახლი ინდური ფილმისა "ნიუ იორკი", ისეთი ვარსკვლავების მონაწილეობით როგორებიცაა ჯონ აბრაჰამი, კატრინა კეიფი, ნილ-ნიტინ მუკეში.

სეანსის დღე ემთხვევა ბოლივუდის ლეგენდის, ამიტაბჰ ბაჩანის დაბადების დღეს. პრემიერაზე მისულ მაყურებელს სხვა სურპრიზებთან ერთად გაუმასპინძლდებიან ინდური კერძებით. დარწმუნებული ვარ ეს დღე დაუვიწყარი იქნება ინდური ფილმების დიდ ეკრანზე ნახვას მონატრებული მაყურებლისათვის. ბილეთები წინასწარ უკვე იყიდება მაღაზია "პლანეტა ბოლივუდში," რომლის მისამართია ქ.წამებულის 46 ბ, მეტრო 300 არაგველის გვერდით. ინფორმაციისათვის შეგიძლიათ დარეკოთ ნომერზე 309-022 ნინო კრავეიშვილი

ესეც ფილმის ტრეილერი:

მუმბაის საზოგადოებრივი ტრანსპორტი და Sanjay Gandhi National Park

ვაგრძელებთ ვირტუალურ მოგზაურობას ინდოეთში. ამჯერად ჩვენი სტუმარია მოგზაური NGS, რომელიც დღეისთვის მუმბაის საზოგადოებრივ ტრანსპორტზე და სანჯაი განდის ნაციონალურ პარკზე მოგვითხრობს. (ჩემდა სამწუხაროდ მინდა ვთქვა, რომ მუმბაიში ყოფნისას საზოგადოებრივი ტრანსპორტით სიარული ვერ გავრისკე, ხოლო პარკში წასასვლელად ვერ მოვიცალე, ასე რომ, მეც თქვენთან ერთად ვმოგზაურობ ამჯერად – სოსო):

NGS – შაბათს, 12 სექტემბერს მთელი დრო მუმბაის საზოგადოებრივი ტრანსპორტის შესწავლისთვის უნდა დამეთმო. მანამდე ვიკიპედიაში წავიკითხე (არის სპეციალური განყოფილებაც For Tourists), რომ სამუშაო დღეებში, ყოველ შემთხვევაში, პიკის საათებში მაინც უმჯობესი იქნება, თუ ტურისტები ტრანსპორტის ამ სახეობის გამოყენებისგან თავს შეიკავებენ, რადგან მგზავრების სიმჭიდროვე ამ დროს შეადგენს 14–16 ადამიანი 1 კვადრატულ მეტრზე (სხვათაშორის, ჩემმა მუმბაელმა მეგობრებმა ამ ტრანსპორტში შესვლა საერთოდ ამიკრძალეს, და არა იმიტომ რომ რამე ხიფათი მელოდა, უბრალოდ, დისკომფორტი რომ არ განმეცადა. ამიტომ ჩემი ძირითადი ტრანსპორტი მუმბაიში ტუკ–ტუკი, ანუ მოტორიქშა იყო, რაც მეტისმეტად მოსახერხებელია და ძალიან იაფიც. და არც სიცხეს შევუწუხებივარ – სოსო). თუმცა იქვე ვიკიპედიაში ეწერა იმის თაობაზე, რომ კვირაობით მატარებლები პრაქტიკულად ცარიელია და თავისუფლად შეგიძლიათ იმგზავროთ. იმის გამო, რომ მე ცენტრისგან მოშორებით ვცხოვრობ, გადავწყვიტე, რომ ნაციონალურ პარკში დასვენების დღეს გავმგზავრებულიყავი. დილით ვიფიქრე, რომ თუკი ხალხი იქნება მატარებელში, ეს ცენტრის მიმართულებით იქნებოდა. ამიტომ ადრიანად ავდექი, დავიჭირე ტაქსი და უახლოესი სარკინიგზო სადგურისკენ გავემართე. და რა ვნახე იქ? ქვემოთ ბლომად ფოტოები იქნება, მე მაპატიეთ :)))))

ისე კი, ტყუილად სულაც არ წავსულვარ :) უამრავი სურათი გადავიღე. სადგური, სადაც მე მივედი, სულაც არ იყო ცენტრთან ახლოს. ამასთან მატარებელში (უფრო ზუსტი იქნებოდა მატარებელზე) 3–4 ადამიანი თუ ჩაეტევა.

ამასთან მატარებლის ორივე მხრიდან...

მაგრამ როგორც ადგილობრივი მოსახლეობა მომიყვა, ეს იმიტომ ხდება, რომ სადგური, რომელიც ამ მონაკვეთზე მდებარეობს ცენტრიდან, ეს ის ადგილია, სადაც ბევრი ადამიანი მუშაობს. მატარებელში ვერ ჩავჯექი, სხვა დროს მისვლა კი უკვე დამეზარა. კიდევ ცოტა ხანი ვიბოდიალე ახლომახლო და შემდეგ შევედი ეზოში, რომელშიც აღმოვაჩინე ბერლინის მსგავსი სურათი :)))

მეჩეთებს აქ მგონი ძირითადად თეთრ–მწვანე ფერებში ღებავენ და სხვათაშორის, მეჩეთები უამრავი შენობებიდან მგონი ერთადერთი გამონაკლისია, რომლებიც სუფთად, ახლებურად და მოვლილად გამოიყურებიან.

ყურადღება მიაქციეთ მეჩეთის წინა პლანზე მდგარ შენობას – ეს არის ზუსტად კონტრასტების ქვეყანა. ამასთან, შენობების უმეტესობა, თუნდაც რომელიმე ბიზნესცენტრში ისე გამოიყურება, თითქოს ტალახს ასხამენ და არასდროს არ რეცხავენ, ეს ალბათ წვიმების სეზონების ბრალია. გარდა ამისა, მუსონების დროს ტენიანობა ისეთი მაღალია, რომ ობი და ხავსი ჰყვავის და ბატონობს.
სადგურთან ახლოს, ისევე როგორც ჩვენშია, ბაზრობაა თავისი კარვებით, ჯიხურებით და ათასი რამე–რუმეებით.

მოკლედ, ტაქსი ავიყვანე და ნაციონალურ პარკში გავემგზავრე. პარკის შესახებ ვიცოდი, რომ იქ არიან ლომები, ვეფხვები და თვითონ პარკი, და კიდევ რაღაც უძველესი ბუდისტური ქვაბულები.
პარკის შესასვლელთან ასეთი ნიშნებია დაყენებული.

ჩემი აზრით ეს ნიშნავს, რომ არ შეიძლება ხარ–კამეჩით, მაპატიეთ ხარი რა შუაშია, სულაც არ ვარ ერეტიკოსი, ანუ კამეჩშებმული ურმებით და ურიკებიანი ადამიანების შესვლა, თუ ადამიანებიანი ურიკების...
როგორც აღმოვაჩინე, პარკში უამრავი ადგილობრივი მხატვარი იყო. ფოტოებზე მხოლოდ და მხოლოდ მხატვრებია!

აქვე პარკში აღმოვაჩინე, თურმე სად გაცურა განეშამ :)

და უამრავი წყვილები, რომლებიც პარკის მიყრუებულ ადგილებში სკამებზე სხედან. ეს სკამები აქ ყველგან ქვისაა. (როგორც ეტყობა, ესეც მუსონების და ტენიანობის ბრალია, ისევე როგორც მარმარილოს იატაკები ბინებში, მრავალსართულიან კორპუსებშიც კი – სოსო).

ინდოელები ცნობილნი არიან იმით, რომ შეუძლიათ დაიძინონ სადაც მოეხალისებათ და როგორც მოეხალისებათ.

და ძაღლების სიმცირე არც პარკში იგრძნობა.

რა თქმა უნდა გამოჩნდნენ ისეთებიც, ვისაც მოსწონს, რომ სურათებს უღებენ :)

პარკში დასეირნობენ მოზარდები, რომლებიც ხილსა და ცივ წყალს ყიდიან.

ჯერ კიდევ პარკის შესასვლელში, როგორც თეთრკანიან ტურისტს ადგილობრივი ბიძა ამეწება, რომელიც მტკიცედ მარწმუნებდა, რომ პარკში სულ სამი ღირშესანიშნაობაა: lion safary, tigre safary და Kanhervi Caves. გამოქვაბულებზე სხვა დროს მოგიყვებით. ძალიან გამიჭირდა, რომ მის დარწმუნებებს არ დავთანხმებოდი და ვუთხარი, რომ ჯერ ვამჯობინებ, რომ პარკში გავისეირნო თქო, და მერე დავბრუნდები მასთან, თუ რამე გამიჭირდება თქო. ასე დავსეირნობდი პარკში უმიზნოდ და რაღაც სახლს მივუახლოვდი, იქიდან ინდოელი გამოვიდა და მეკითხება, რამეს ხომ არ ვეძებდი. მეც ვკითხე სად იყო აქ საფარი? ის მომიყვა, რომ პირდაპირ იარე და მერე მარჯვნივ გაუხვიე, და იქ იქნება სადარი, და ისიც ახლა გაიხნსება სადღაც 20 წუთშიო. მადლობა გადავუხადე და გზა გავაგრძელე. 30 წამის შემდეგ ჩემს უკან ისევ ამ კაცის ხმა გავიგონე. მოვიხედე და ეს კაცი თბილი ღიმილით სახეზე მეუბნება 20 რუპია მომეციო. სიმართლე რომ ვთქვა, 20 რუპია (0,5 დოლარი – სოსო) სულაც არ მენანება, მაგრამ არანაირად არ ველოდი, რომ ასე არაფრის გამო ფულს მომთხოვდნენ და ვეკითხები – რატომ? ის კი მეუბნება, რომ ისე – უბრალოდ :) არა თქო ვეუბნები, ისე უბრალოდ არ მოგცემ თქო. და გზას ვაგრძელებ. ის კაცი კი დამეწია და თითქოს არც არაფერი მომხდარა, საუბარს აგრძელებს, ტრადიციული კითხვა – საიდან ვარ, აქ რას ვაკეთებ და ასე შემდეგ. თითქოს არც კი განაწყენებულა, რომ ფული არ მიმიცია :))) უცნაური ხალხია ინდოელები.

(მსგავი ისტორია მე მუმბაის აეროპორტში დამემართა გამოფრენის წინ. ჯერ მოტორიქშამ როცა მიმიყვანა, მითხრა, რომ 200 რუპია უნდა მომცეო, არა და 150–ზე შევუთანხმდი, როცა ჩავჯექი და აეროპორტისკენ მოვდიოდი. მე გავბრაზდი, შენ ხომ არ უბერავ თქო, ვეცადე ეს კულტურულად ამეხსნა უფრო ჟესტებით, რადგან ინგლისური იმან ჩემზე უარესად იცოდა და რიცხვების (ფულის) მეტი არაფერი ესმოდა. ცოტა გაბრაზებული ტონით ვუთხარი, რომ ტაქსი სწორედ იმიტომ არ დავიქირავე, რომ 200 მომთხოვა და შენ 150–ზე დამთანხმდი თქო და ახლა რა უფლებით მთხოვ კიდევ 50 რუპიას თქო, მაშინ გაიღიმა და მითხრა, კარგი 20 რუპია მაინც მომეცი დამატებითო, გაბრაზებამ თითქოს გადამიარა და ვაჭრობაში არც მე ჩამოვრჩი, კაი ჯანდაბას (ძველ დელიში არ გამიგზავნია) შენი თავი მეთქი, 20–ს არა, მაგრამ 10–ს მოგცემ და შენი ხმა არ გამაგონო თქო. გაიღიმა, 10–იანი ჩაიდო ჯიბეში და დაქოქა თავისი ტუკ–ტუკი. მეც ამოვისუნთქე და ის იყო ჩემს ბარგს მოვკიდე ხელი, ურიკაზე დავალაგე და შესასვლელის ძიება დავიწყე (აეროპორტი უზარმაზარია და შესასვლელები ავიაკომპანიების მიხედვითაა განაწილებული), რომ ერთი ულვაშებიანი და ჩალმიანი 2 მეტრის სიმაღლის შავი ბიძა ამეკიდა და მეუბნება, მე აეროპორტის თანამშრომელი ვარ და მგზავრებს ბარგის მიტანაში ვეხმარებიო. დახმარება ნამდვილად არ მჭირდებოდა, იმიტომ რომ ურიკას მეც მშვენივრად ვატარებდი. სპეციალურად ვკითხე, ამაში ფულს ითხოვ თქო, და არა როგორ გეკადრებაო ღიმილი მითხრა. ოჰ, ჯანდაბას (რას გადავეკიდე ამ ჯაჰანაბადს) შენი თავი თქო და მივეცი ურიკა, თან ყურადღებას ვაქცევდი ამ ურიკიანად არ მოექუსლა. ჩემი ახალი გამცილებელი ხმამაღლა უყვიროდა გზაზე მდგარ ხალხს, რომ გაგვცლოდნენ, მიმაცილა შესავლელთან და ამჯერად უკვე ჩუმად მეუბნება, რამე ფული მომეცი, აქ რომ მოგაცილეო. აქ კი ნამდვილად გავბრაზდი. რატომ მომატყუე თქო, ვეკითხები. აბა რა ვქნა, მეც ხომ უნდა ვარჩინო ოჯახიო, ეს ჩემი საქმეაო, მგზავრების მიცილება ტაქსიდან აეროპორტის შესასვლელამდეო. რა თქმა უნდა მოისაწყლა თავი და ღიმილის მაგივრად სახე ჩამოტიროდა... შემეცოდა, კაი 10 რუპიას მოგცემ თქო. 10 რა არის, 1 ჩაისაც ვერ იყიდიო. მოკლედ 20 რუპია „გამომძალა“ (0,5 დოლარი) და მეც ბედნიერი ვიყავი, რომ როგორც იქნა, ეს კაცი მოვიშორე. არა და ფულს რომ ვაძლევდი, მექრთამესავით შეეცადა ჩუმად აეღო ეს ფული – შესასვლელთან პოლიცია იდგა და აშკარად ეშინოდა, რომ დაინახავდნენ – სოსო).

NGS – მოკლედ – საფარი, ცოტა ხმამაღალი ნათქვამი კი არის, მაგრამ რაღაც მოედანს მივუახლოვდი და ავტობუსი დავინახე – აი, ესე იგი სწორად მოვსულვარ, საფარის ავტობუსი...

ფოტოაპარატის გასაყოფი სარკმლები, გისოსები ფანჯრებზე – ყველაფერი ისე იყო, როგორც წესია. მოკლედ გავემგზავრეთ საფარიში. მაგრამ ეს საფარი კი არა, პროვოკაცია იყო.... ამას თურმე ჰქვია ზოოპარკის მატარებელი.. ვეფხვები გალიებში იყვნენ, მათი ჩვენება არც კი ღირს. ხოლო ლომები, უფრო სწორად ლომი... მოკლედ ქვემოთ პორნოგრაფიაა, მე გაგაფრთხილეთ და...

სულ ეს იყო საფარი. გამოქვაბულებზე სხვა დროს მოგიყვებით :)

სხვა სტატიები ამ თემაზე:
* მოგზაურის ჩანაწერები – ტაქსით გასეირნება
* მოგზაურის ჩანაწერები – ბრაჰადისვარა
* ცისკენ მიმავალ გზაზე: რიშიკეშიდან ჰიმალაებში
* ტირუვანამალაის ტაძარში
* კოლკატა (კალკუტა) – ფოტოგალერეა
* მოგზაურის ჩანაწერები - მადურაი
* ზოგიერთი ინფორმაცია ინდოეთში მოგზაურობის მსურველთათვის
* ვარანასი
* ტაჯ მაჰალი
* მოგზაურობა დარჯილინგში

ჯულია რობერტსის მონაწილეობით ფილმის გადაღებებმა ინდური ფესტივალი ჩაშალა

ინდოეთის ერთერთი სოფლის მაცხოვრებლებმა მსახიობი ჯულია რობერტსი იმაში დაადანაშაულეს, რომ იგი რელიგიური ფესტივალის ნავარატრის ჩაშლას ცდილობს. ყველაფრის მიზეზი კი გახდა მორიგი ფილმის გადაღებები ჯულია რობერტსის მონაწილეობით, რომლებიც ერთერთ ადგილობრივ ტაძარში მიმდინარეობს. ამჟამად მსახიობი მთავარ როლს ასრულებს ფილმში „ჭამა, ლოცვა, სიყვარული“ ამერიკელი მწერლის ელიზაბეტ ჯილბერტის რომანის მიხედვით. სიუჟეტის თანახმად, მისი გმირი გაყრას მძიმედ განიცდის და ცდილობს საკუთარი თავი იპოვოს ინდუისტური ფილოსოფიის წყალობით.

გადაღებების დროს ჯულია ბევრს ესაუბრა სასულიერო პირს სვამი დარამ დევს, და იმდენად განიმსჭვალა ინდური კულტურით, რომ თავის შვილებს ახალი, ინდური სახელები მისცა. ტყუპებს ჰეიზელ პატრიშს და ფინეას უოლტერს, რომელთაც ნოემბრის ბოლოს 5 წელი შეუსრულდებათ, ამიერიდან ლაკშმი და განეშა ჰქვიათ. აღსანიშნავია, რომ მითოლოგიის თანახმად, უმშვენიერესი ლაკშმი – კეთილდღეობის ქალღმერთი, მშვიდობის მფარველი ღმერთის ვიშნუს ცოლია, ხოლო განეშა – სპილოსთავიანი ღმერთი სიბრძნის ღმერთია.

ჯულიას უმცროსმა ვაჟმა, ჰენრი დენიელ მოდერმა, რომელიც მსახიობისა და კინოოპერატორ დენიელ მოდერის ოჯახში 2007 ივლისში დაიბადა, ასევე მიიღო ინდური ღმერთის სახელი. ამიერიდან მას კრიშნა ბალპრამი ჰქვია – ასე უწოდებენ კრიშნას ჩვილი ბავშვის ასაკში.

მაგრამ ადგილობრივ მაცხოვრებლებს ჯულია რობერტსის სულიერი ძიებანი ნაკლებად აღელვებთ – ქალღმერთ დურგასთვის თაყვანისცემის დღეებში მათ ძალიან სურთ თავიანთ ტაძარში მოხვედრა. მაგრამ უსაფრთხოების მიზნით ტაძარში შესასვლელი პოლიციას აქვს გადაკეტილი. „ეს დროის ყველაზე წმინდა დროა“ – აღშფოთებას ვერ მალავს ერთერთი ადგილობრივი მორწმუნე, – „საკუთარ ტაძარში შესვლის უფლებას არ გვაძლევენ. ეს შეურაცხმყოფელია“.

ამავდროულად თავისი დაცვისა და გადაღებების უსაფრთხოების უზრუნველსაყოფად კინოვარსკვლავმა 350–მდე ადამიანს მოუყარა თავი. მსახიობს არა მარტო პირადი დაცვა იცავს, არამედ პოლიცია, სნაიპერები და ვერტმფრენებიც კი.

გამოფენა The Best of India გაიხსნა

დღეს 25 სექტემბერია და მართალია თავიდან გამოცხადებულ ვადაზე დაგვიანებით, მაგრამ ინდური ნაწარმის გამოფენა–გაყიდვა თბილისში უკვე გაიხსნა. დილის 10 საათიდან გახსნას ველოდებოდი, მაგრამ გახსნის ოფიციალური ცერემონია არ გამართულა. შეიძლება მოგვიანებით გაკეთდეს ეს ცერემონია, მაგრამ ნებისმიერ შემთხვევაში გამოფენა გაიხსნა და შეგიძლიათ ეწვიოთ.

ექსპო–ჯორჯიას საგამოფენო ცენტრი მდებარეობს წერეთლის გამზირზე N 118. ინდური გამოფენა მე–11 პავილიონშია, მარჯვენა მხარეს, პოპულის მაღაზიის უკან.

ამჯერად გამოფენასთან მუსიკოსები არ შემინიშნავს. შესაძლოა ისინიც გამოჩნდნენ მოგვიანებით. გაზაფხულისგან განსხვავებით წელს უამრავი ბანერია გამოფენილი, სანამ პავილიონამდე მიხვალთ და ამ ბანერებზე ზოგან მსახიობები და ზოგგანაც ინდოეთის ხედებია გამოსახული.

პავილიონის შესასვლელშივე ინდური აარტის მსგავსია მოწყობილი, სადაც სურნელოვან სანთლებს წვავენ და მთელი დარბაზი ამ სურნელითაა გაჟღენთილი. გაზაფხულის მსგავსად, ერთერთ კუთხეში სამზარეულოს ნივთები იყიდება, სადაც გამყიდველი ბიჭი ხახვსა და სხვა ბოსტნეულს ჭრის, ასე რომ ამ ბოსტნეულის სუნი ისე ერევა სურნელოვანი სანთლების სუნს, რომ თავი შუა დელიში ბაზრობაზე გეგონება :)

მიუხედავად იმისა, რომ მოლოდინი დიდი მქონდა, რომ ამჯერად განსხვავებულ საქონელს ჩამოიტანდნენ, ჩემდა სამწუხაროდ მინდა გითხრათ, რომ აბსოლუტურად იგივე სახის ნაწარმია, რაც გაზაფხულზე იყო – შარფები (აბა როგორ ამ შარფების გარეშე, რაც გაზაფხულზე დაგვაკლდა, ახლა ავხვეტავთ), ქალის ტანისამოსი, მაისურები და ქვედაბოლოები (კაცის ტანისამოსიდან ისევ არაფერი ჩამოიტანეს), უამრავი ბიჟუტერია – იაფფასიანი და ძვირიც, ვერცხლის ნაწარმი, სუვენირები, ისევ იგივე სახის ავეჯი, საწოლის გადასაფარებლები და ფერადი თეთრეული. ერთი სიტყვით, თუ ვინმემ გაზაფხულზე რამე ნახა და ვერ შეიძინა, შეუძლია ეს თავისუფლად გააკეთოს ამჯერად. 10 დღე კიდევ აქ იქნებიან.

დღეს დილით კალენდრები და საწერი კალმები დაარიგეს უფასოდ გამოფენის და ინდოეთის ემბლემებით, მე მარტო კალენდარი შემხვდა ტაჯ–მაჰალის გამოსახულებით და ამითაც კმაყოფილი ვარ. გამოფენის განმავლობაში რამდენჯერმე აუცილებლად მომიწევს გასვლა – საკუთარი სურვილით თუ მეგობრების გიდად, ასე რომ რაღაცეებს აუცილებლად შევიძენ.

ჩემი მოლოდინის მიუხედავად არ ჩამოუტანიათ არც სანელებლები და არც რამე ინდური კერძების დასამზადებლად. მხოლოდ ერთ ადგილზე იყიდება შავი და მწვანე ჩაი და მხოლოდ ერთი სახეობის. აშკარად ჩემი ხელი აკლია ამ გამოფენის ორგანიზებას, მაგრამ სამწუხაროდ მე არავინ მეპატიჟება ორგანიზატორებში და არც რჩევებს მეკითხებიან. ცივი პერიოდი მოდის ჩვენთან და შარფების გარდა ვერაფერს თბილს ვერ ნახავ. აშკარად უნდა გაეთვალისწინებინათ ეს გარემოება, ჩვენთანაც ხომ ინდოეთი არ არის, რომ მთელი წლის განმავლობაში საზაფხულო საქონელი საღდებოდეს.

მაგრამ ვფიქრობ, რომ მაინც უმეტესობა საქონლის გაიყიდება. 1 საათში უკვე თითქმის გაივსო დამთვალიერებლებით პავილიონი და წარმომიდგენია, როცა სიუჟეტები გავა საინფორმაციო გამოშვებებში, იქ რა ამბავი ხალხი მივა.

დღეს დილით სურათების გადაღებაც მოვასწარი და შეგიძლიათ წინასწარ დაათვალიეროთ, რის შეძენას შეძლებთ გამოფენაზე. და დავამატებ, რომ ეს სტატიაც, ეს სურათებიც და ყველაფერი, რაც ჩემს ბლოგზეა, კეთდება აბსოლუტურად უფასოდ, მხოლოდ და მხოლოდ ინდოეთის სიყვარულით და ინტერესით, რეკლამაში მე არავინ არაფერს მიხდის :)

სხვა სტატიები ამ თემაზე:
* ინდური გამოფენის გახსნა 1 კვირით გადაიდო
* სექტემბერში კიდევ ერთი ინდური გამოფენა გველის
* ინდური გამოფენა თბილისში
* ჩემი ინდოელები „ჯანდაბაში“ წავიდნენ

ინდოეთში საქართველოს ელჩად ზურაბ კაჭკაჭიშვილი დაინიშნება

საქართველოსა და ინდოეთის ურთიერთობების ისტორიაში მალე ახალი ფურცელი გადაიშლება. ამ ორ ქვეყანას შორის დიპლომატიური ურთიერთობები უკვე დიდი ხანია დამყარებულია, მაგრამ უშუალოდ დედაქალაქებში ელჩები აქამდე საქართველოს და ინდოეთს არასდროს ჰყოლიათ. მათ მოვალეობების, როგორც წესი, ასრულებდნენ სხვა ქვეყნებში დანიშნული დიპლომატები.

საინფორმაციო სააგენტო „ინტერპრესნიუსის“ ცნობით, საქართველოს ელჩი ინდოეთში ზურაბ კაჭკაჭიშვილი იქნება. პრეზიდენტმა სააკაშვილმა პარლამენტს ელჩის თანამდებობაზე ზურაბ კაჭკაჭიშვილის კანდიდატურა დღეს წარუდგინა.
კაჭკაჭიშვილი 2009 წლის იანვრიდან დღემდე საგარეო საქმეთა სამინისტროს პოლიტიკური დეპარტამენტის დირექტორია. მის კანდიდატურას ჯერ საგარეო ურთიერთობათა კომიტეტში განიხილავენ, შემდეგ კი პლენარულ სხდომაზე, სავარაუდოდ, მიმდინარე კვირასვე დაამტკიცებენ. გარკვეული დროის მანძილზე ზურაბ კაჭკაჭიშვილი ცესკო–ს პრეს–სპიკერის თანამდებობაზეც მუშაობდა, სანამ კვლავ საგარეო საქმეთა სამინისტროში დაბრუნდებოდა.

უნდა ვივარაუდოთ, რომ ასევე უახლოეს პერიოდში შესაძლოა დაინიშნოს ინდოეთის ელჩიც უშუალოდ საქართველოში, მანამდე კი საქართველოში ამ ქვეყნის ელჩის მოვალეობებს მეზობელ სომხეთში დანიშნული ინდოეთის ელჩი ითავსებდა.

როგორც ეტყობა, ბოლო დროს გააქტიურებულმა ეკონომიკურმა საქმიანობებმა და სხვა მიზეზებმა განაპირობეს ის, რომ საქართველომ და ინდოეთმა ელჩების გაცვლა გადაწყვიტეს. ეს გადაწყვეტილება, პირადად ჩემი აზრით, დიდი ხნის წინ უნდა მიეღოთ, და საჭიროა, რომ საქართველომ ინდოეთს უფრო მეტი ყურადღება დაუთმოს. თავი რომ დავანებოთ იმას, რამდენად ახლობელია ბევრი ჩვენი მოქალაქისთვის ინდური ფილმები, მუსიკა, კულტურა და ასე შემდეგ, დღესდღეობით ინდოეთი მყარად დგას განვითარების გზაზე და დიდ წარმატებებსაც აღწევს ეკონომიკის, მეცნიერებისა და ტექნოლოგიების სხვადასხვა სფეროებში. გარდა ამისა, საკუთარი თვალით ვიხილე, რომ ამ ქვეყანაში ღვინო საკმაოდ დაფასებული სასმელია და უთუოდ მოიძებნება რეგიონები, თუნდაც დიდი ქალაქები, სადაც შესაძლებელი იქნებოდა ქართული ღვინის გატანა. საკმაოდ პერსპექტიული იქნება ასევე ინდოეთში ქართული მინერალური წყლების გატანაც, თუკი საამისოდ მომზადებული იქნება ტრანსპორტირების ოპტიმალური მარშრუტები. გარდა ამისა, ჩვენც შეგვიძლია ინდოეთისთვის გავხდეთ სატრანზიტო ქვეყანა უამრავი სახეობის პროდუქციის ევროპის ქვეყნებში გასატანად. ამ ყველაფერს ეკონომიკური მიმართულებით საკმაოდ სერიოზული მუშაობა სჭირდება და იმედია ახლად შექმნილი საელჩო და ჩვენი წარმომადგენლები ამ ყველაფერს სათანადო ყურადღებას დაუთმობენ.

ჩემთვის ასევე მნიშვნელოვანი და ყურადსაღებია ის საკითხიც, რომ ინდოეთთან პოლიტიკური მიმართულებითაც სერიოზული სამუშაოს ჩატარება გვმართებს. გაოგნებული ვრჩები ყოველთვის, როცა საქმე გაეროში გამართულ კენჭისყრებს ეხება ხოლმე საქართველოსთან დაკავშირებულ საკითხებზე. გასაგებია, რომ საბჭოთა კავშირიდან მოყოლებული, ინდოეთმა და რუსეთმა კარგი და თბილი ურთიერთობები შეინარჩუნეს, მაგრამ რატომ უჭერს ინდოეთი გაერო რუსეთის სასარგებლოდ და საქართველოს საწინააღმდეგოდ საკითხებს, ჩემთვის გაუგებარი რჩება, თითქოს ინდოეთს სეპარატიზმის პრობლემა არ აწუხებდეს. აქ რა თქმა უნდა რუსული პოლიტიკის და დიპლომატიის გავლენა შეუიარაღებელი თვალითაც ჩანს, და სწორედ ამიტომ, ვფიქრობ, რომ ინდოეთსა და საქართველოს შორის ურთიერთობები საკმაოდ ინტენსიური უნდა გახდეს.

ზაფხულში საზოგადოებრივი მაუწყებლის გენერალური დირექტორის თანამდებობიდან ლევან ყუბანეიშვილის გადაგდომისთანავე გავრცელდა ხმები, რომ ყუბანეიშვილს ინდოეთში საქართველოს ელჩად უპირებდნენ დანიშვნას, მაგრამ როგორც ეტყობა ეს ხმები არ დადასტურდა.

სხვა სტატიები ამ თემაზე:
* საქართველო-ინდოეთის ურთიერთობის ისტორიიდან
* გრიგოლ ვაშაძემ ინდოეთის ელჩი მიიღო
* ინდური გამოფენის გახსნა 1 კვირით გადაიდო
* სექტემბერში კიდევ ერთი ინდური გამოფენა გველის
* ინდური გამოფენა თბილისში
* ჩემი ინდოელები „ჯანდაბაში“ წავიდნენ

პრემიერა - Dil Bole Hadippa

ვინც ელოდა, ეს დღეც დადგა. დღეს ინდოეთში ახალი ფილმის Dil Bole Hadippa–ს პრემიერის დღეა. უკვე დიდი ხანია ამ ფილმს ველით და როდის გახდება ჩვენთვის ხელმისაწვდომი ჯერ–ჯერობით ვერაფერს გეტყვით. თუმცა გლობალიზაციის პერიოდში ხელმიუწვდომელი არაფერია და სხვადასხვა საშუალებებით ჩვენამდეც ჩამოაღწევს ეს ფილმი. წარმომიდგენია რა ხდება დღეს მუმბაიში. ალბათ ყველა კინოთეატრი გადაჭედილია მაყურებლებით. როგორც მინიმუმ, ნახევარი წელია ამ ფილმზეა საუბარი. ყველას გვაინტერესებს, რა გამოუვიდა რანი მუქერჯისა და შაჰიდ კაპურის წყვილს. გთავაზობთ ვიდეო ტრაილერს ფილმის შესახებ და ეს კიდევ იუთუბის სარეკლამო საიტი, სადაც ფილმიდან უამრავ ნაწყვეტს ნახავთ: http://www.youtube.com/user/yrf