ვნებანი მილიონერის გარშემო გრძელდება

როგორც ცნობილია, „ჯურღმულელმა მილიონერმა“, რომლის ბიუჯეტიც სულ რაღაც 13 მილიონი დოლარი იყო, კინოგაქირავებიდან უვკე შეძლო 326 მილიონი დოლარის მოგების მიღება. სურათის პროდიუსერებმა შექმნეს სპეციალური ფონდი მუმბაის ჯურღმულებში მცხოვრები ბავშვების დასახმარებლად. ამჟამად ფონდის ფულადი სახსრები 747, 5 ათას დოლარს შეადგენს. ამასთანავე მათ გამოყვეს 100 ათასი დოლარი ფილმში მონაწილე ორი მსახიობი ბავშვის ოჯახებისთვის ბინების შესაძენად და ასევე რამდენიმე ათასი გირვანქა სტერლინგი მათი განათლებისთვის.

ფილმის რეჟისორმა დენი ბოილმა, რომელიც ამჟამად მუმბაიში იმყოფება, 9 წლის მსახიობს აზჰარუდინ ისმაილს პირადად აცნობა, რომ ის მალე შეძლებს ახალ ბინაში შესვლას და სამუდამოდ დაემშვიდობება ჯურღმულებს. დენი ბოილმა, რომელსაც ადანაშაულებდნენ იმაში, რომ არ ეხმარებოდა ფილმში მონაწილე მსახიობ ბავშვებს, რომელთაც უდიდესი წვლილი შეიტანეს ფილმის წარმატებაში, თავის მხრივ საინფორმაციო საშუალებები სამსახიობო ჯგუფთან მისი დამოკიდებულების გარშემო სიტუაციის ზედმეტად გართულებაში დაადანაშაულა.

მან ასევე თქვა, რომ იმედი აქვს, რომ ივნისში წვიმების სეზონის დადგომამდე ახალ საცხოვრებელს უშოვის რუბინა ალისაც, რომელმაც ფილმში პატარა ლატიკა განასახიერა.

„ფილმის გადაღებებისას და გადაღებების დასრულების შემდეგ ბავშვებს ისეთ სამყაროსთან მოუხდათ შეხება, რომ სურთ მათ თუ არა, ნებისმიერ შემთხვევაში ეს თავგადასავალი მათ აიძულებთ, რომ თავისი ცხოვრების შეცვლაზე იფიქრონ“ – თქვა ბოილმა. ფილმის მესვეურების მიერ შექმნილი ფონდიდან ბავშვებს დაეხმარებიან ფინანსურად იმ დრომდე, ვიდრე მათ 18 წელი არ შეუსრულდებათ.

„ჩვენ ვცდილობთ დავაჩქაროთ ოჯახების გადასახლების პროცესი და ერთერთი მიზეზი, რის გამოც ჩვენ ფონდი შევქმენით, ეს ისეთი საგანგებო შემთხვევებია, როგორიც ისმაილის ოჯახის სიტუაციაა“, – თქვა ფილმის პროდიუსერმა კრისტან კოლსონმა. მისივე თქმით, აზჰარუდინის ახალი ბინა კეთილმოწყობილია, კარგ რაიონში მდებარეობს და სკოლაც იქვეა.

შეგახსენებთ, რომ მუმბაის ჯურღმულების ის ნაწილი, სადაც აზჰარუდინის ოჯახი ქოხ–მახში ცხოვრობდა, ქალაქის ხელისუფლებამ დაანგრია, რადგანაც მიწები თვითნებურად იყო მიტაცებული და ეს მიწები სახელმწიფოს ეკუთვნის. ისმაილის ოჯახი კი დროებით „საცხოვრებელში“ ცხოვრობდა, რომელიც პლასტიკატის ყუთებისგან და ბამბუკის ჯოხებისგან იყო აგებული, იქვე დანგრეულ ქოხ–მახებთან ახლოს მუმბაის ბანდრას რაიონში.
ფილმში გადაღებულ ბავშვებს, რომლებიც ფაქტიურად ვარსკვლავებად იქცნენ, ბოლო დროს უამრავი სკანდალები სდევს თან... გახსოვთ ალბათ, რომ რუბინა ალის მამა თავისი მცირეწლოვანი ქალიშვილის გაყიდვას აპირებდა 200 ათას დოლარად.

რაც შეეხება თვითონ ფილმის წარმატებას, „ჯურღმულელი მილიონერის“ თავზე ოსკარების ცვენამ დიდ ბრიტანეთსა და მსოფლიო სხვა ქვეყნებში მომუშავე რეჟისორების დაინტერესება გამოიწვია ისეთი ფენომენით, როგორიც ბოლივუდია. რეჟისორები ეძებენ სცენარებს, რომლებიც ინდოეთთან იქნებოდნენ დაკავშირებულნი, ან რომ გადაღებების ჩატარება ინდოეთშიც იყოს აუცილებელი, ან თავიანთ ფილმებში მონაწილეობისთვის ბოლივუდელ მსახიობებს იწვევენ. ინდოსტანის სუბკონტინენტის სხვადასხვა მხარეებში მთელი გაქანებით მიდის გადაღებები ისტორიული ეპოპეისა «Indian Summer» (რეჟისორი Joe Wright), რომელიც ინდოეთში ბრიტანული კოლონიალური ბატონობის შესახებ მოგვითხრობს.

ბრიტანეთში მცხოვრები ეროვნებით ინდოელი რეჟისორი გურინდერ ჩადჰა ასევე იღებს ფილმს სახელწოდებით «It's a Wonderful Afterlife». რეჟისორი ამ ფილმზე ბევრ საუბარს არ აპირებს, მაგრამ აღნიშნავს, რომ მასზე მუშაობა „ჯურღმულელი მილიონერის“ ტრიუმფის შემდეგ დაიწყო. მისი ორი მომავალი ფილმების სცენარებიც ასევე ინდოეთთანაა დაკავშირებული.

კიდე ერთი ეროვნებით ინდოელი რეჟისორი ქალბატონი დიპა მეჰტა, რომელიც კანადაში ცხოვრობს, თავისი მსხვილბიუჯეტიანი კინოეპოპეის «Komagata Maru»–ს გადაღებების დასრულების შემდეგ, რომელშიც მთვარ როლს აკშაი კუმარი ასრულებს, კიდე აპირებს ახალი ფილმის გადაღებას მუმბაის დჰარავის ცნობილი ჯურღმულების შესახებ, რომელშიც ძირითადი აქცენტი ბავშვთა დანაშაულებებზე და ბავშვების სექსუალურ ექსპლუატაციაზე გაკეთდება.

კინოდისტრიბუციის ერთერთი ფირმის მფლობელის აშიშ კუმარის თქმით, „მილიონერის“ ეიფორიის შემდეგ დასავლელმა კინემატოგრაფისტებმა გააცნობიერეს, რომ კვალიფიცირებული ინდოელი ტექნიკური სპეციალისტებისა და მსახიობების გამოყენებით ისინი შეძლებენ ისეთი ფილმების შექმნას, რომლებსაც წარმატების აღიარებისა და საკასო შემოსავლებზე ექნებათ პრეტენზია.

სხვა სტატიები ამ თემაზე:
* მუმბაის ხელისუფლებამ „ჯურღმულელი მილიონერის“ 20–მდე პატარა გმირი ქუჩაში გაყარა
* ფრეიდა პინტო მსოფლიოს ყველაზე სექსუალური ქალების სიაში
* «მილიონერის“ მიერ გამოწვეული მღელვარებანი არ ცხრება
* რუბინას მამას ქალიშვილის გაყიდვა სურდა 200 ათას გირვანქად
*„ჯურღმულელი მილიონერის“ მსახიობ ბავშვებს გაუმართლათ
* მილიონერმა მუმბაის ჯურღმულებიდან თბილისში ჩამოაღწია
* სიურპრიზი ოსკაროსანი „მილიონერის“ ფანებს
* ფილმის „მილიონერი ჯურღმულებიდან“ ტრიუმფი „ოსკარით“ დაჯილდოების ცერემონიაზე
* „მილიონერი ჯურღმულებიდან“ ნამცხვარი „ნაპოლეონის“ შეფუთვით
* ფილმმა „მილიონერი ჯურღმულიდან“ მთავარი „ოქროს გლობუსი“ მიიღო
* მოგზაურობა დარჯილინგში

სერიალი „ზიტა და გიტას“ მოტივების მიხედვით

ინდოეთის ცნობილი სატელევიზიო ჰოლდინგი NDTV 25 მაისიდან ეთერში უშვებს სერიალს „ზიტა და გიტა / Seeta aur Geeta“, რომელსაც საფუძვლად უდევს იმავე სახელწოდების ბოლივუდის კლასიკური მელოდრამა. ეს ფილმი დიდი წარმატებით სარგებლობდა არა მარტო სამშობლოში, არამედ საბჭოთა კავშირშიც. მხოლოდ ოფიციალური მონაცემებით, საბჭოთა კინოგაქირავებაში ამ ფილმს 55,2 მილიონმა ადამიანმა უყურა, რამაც ამ ფილმისთვის მე–14 ადგილი უზრუნველყო ჩვენი აწ უკვე ყოფილი სამშობლოს საკასო რეკორდსმენი ფილმების სიაში.

მაყურებლები სატელევიზიო რიმეიქს დიდი ინტერესით ელიან. სერიალს პირველად იღებენ ფილმის მოტივების მიხედვით და არა პირიქით. დალოცვის თხოვნით სერიალის შემქმნელებმა თვით ლეგენდარულ ჰემა მალინის მიმართეს, რომელიც თავის დროზე მეგავარსკვლავად იქცა ორმაგი როლის შესრულებით ფილმის ორიგინალურ ვერსიაში. ჰემამ სერიალის პროდიუსერების არჩევანი მოიწონა – ტყუპ დებს სერიალში განასახიერებს ყოფილი ტოპ–მოდელი ანჯორი ალაგჰი, რომლის დაც – სავარი ტელეარხ NDTV–ს შეფის მეუღლეა, და სწორედ მან გამოჰყო საკმარისი ბიუჯეტი სერიალის გადასაღებად.

ერთერთ ინტერვიუში ჰემა მალინიმ განაცხადა: „შემეშინდა, როცა რიმეიქის გადაღების გეგმების შესახებ შევიტყვე. მეშინოდა, რომ ისევ ისეთი წარუმატებლობა ელოდა, როგორც ეს ახლახანს მოუვიდა რამ გოპალ ვარმას ჩემი სხვა საკულტო ფილმის „შეურისძიება და კანონი“–ს გარიმეიქებით. მიხარია, რომ სერიალში ანჯორი ითამაშებს. მასთან შეხვედრისას ვუთხარი, რომ არავითარ შემთხვევაში ჩემი კოპირება არ მოახდინოს. ვფიქრობ, რომ მან ჩემს რჩევას დაუჯერა. ის ნიჭიერი მსახიობია“.

სხვა სტატია მსგავს თემაზე:
* ინდური კინოს მუსიკა – ლატა მანგეშკარი

პან ნალინი ქეით უინსლეტს აამირ ხანთან ერთად გადაიღებს

ნიჭიერი ინდოელი მწერალი, სცენარისტი და რეჟისორი პან ნალინი საკმაოდ წარმატებით იღებს დოკუმენტურ ფილმებს, უფრო ხშირად დასავლურ ქვეყნებთან თანამშოთანამშრომლობით.რმლობით. სულ ახლახანს კანში გაიმართა პრემიერა მისი დოკუმენტური ფილმისა „ეკოლოგიის ექო“ არმან ბავეჯას მონაწილეობით, ხოლო პან ნალინმა უკვე თავისი ახალი ამბიციური გეგმების შესახებ განაცხადა.

თავის ახალ ფილმში ის აპირებს მოიწვიოს ბოლივუდისა და ჰოლივუდის ცნობილი მსახიობები: აამირ ხანი და ქეით უინსლეტი, რომელმაც წელს „ოსკარიც“ მიიღო. ამასთან, აღსანიშნავია, რომ პან ნალინი პირველად გადაიღებს ფილმს არა თავისი სცენარის მიხედვით. რეჟისორი დაინტერესდა პაკისტანური ფილმით „თობა თექ სინგჰ“ (2005) სხვადასხვა სამყაროს წარმომადგენლების სიყვარულსა და რელიგიაზე, რასაც ადგილი ჰქონდა პაკისტანში.

ბოლივუდის ვარსკვლავები კანის ფესტივალზე

ინდური კინოს ვარსკვლავები კანის 62–ე საერთაშორისო კინოფესტივალზე, 2009 წლის მაისი.

აიშვარია რაი ბაჩანი და მისი მეუღლე აბჰიშეკ ბაჩანი

რიტიკ როშანი და ბარბარა მორი ფილმით „ფრანები“, 2009 წ.

სხვა სტატიები ამ თემაზე:

* აკშაი და კარინა სტალონესთან ერთად გაივლიან წითელ ხალიჩაზე კანში

საქართველო-ინდოეთის ურთიერთობის ისტორიიდან

სიმონ კილაძე
საქართველოს დიპლომატიის მკვლევარი

საქართველო-ინდოეთის ურთიერთობის ისტორიიდან

მოკლე მიმოხილვა

საქართველოსა და ინდოეთის კავშირები უძველესი დროიდან იწყება. ჯერ კიდევ ჩვენს წელთაღრიცხვამდე საქართველოს ტერიტორიაზე (მცხეთისა და ფაზისის, ანუ ფოთის მიმართულებით, ამუდარიიდან და კასპიის ზღვიდან) დიდი საქარავნო-სავაჭრო გზა გადიოდა, რომელიც ინდოეთს ხმელთაშუაზღვისპირა ქვეყნებთან აკავშირებდა. მართალია, შუა საუკუნეებში ეს გზა უკვე აქტიურად აღარ ფუნქციონირებდა, მაგრამ საქართველოსა და ინდოეთის კავშირები არ შეწყვეტილა. ფეოდალიზმის აყვავების ეპოქაში უკვდავი შოთა რუსთაველის მიერ შექმნილი „ვეფხისტყაოსნის“ გმირები ხომ ინდოეთის ამირბარი და მეფის ასული არიან, რაც იმას ნიშნავს, რომ იმ პერიოდში ქართველებმა ბევრი რამ იცოდნენ აზიის შორეული ქვეყნის შესახებ.

მომდევნო საუკუნეებში, განსაკუთრებით მე-17 ასწლეულიდან უშუალოდ ქართველებიც საკმაოდ ხშირად ყოფილან ინდოეთში. გავიხსენოთ გიორგი სააკაძე, რომელიც ბედის უკუღმართობის გამო ირანის შაჰის აბას პირველის კარზე მსახურობდა და მისი ჯარების სარდალი იყო 1622 წელს ინდოელებთან გამართულ ბრძოლებში. 1738-39 წლებში ირანის შაჰ-ნადირს ინდოეთთან ომში თან ახლდა ქართველი მეფისწული, ქართლ-კახეთის მომავალი მეფე ერეკლე მეორე, ხალხის მიერ სიყვარულით „პატარა კახად“ წოდებული.
სხვადასხვა წყაროებით ირკვევა, რომ ინდოეთის მმართველების - დიდ მოგოლთა დინასტიის მესამე იმპერატორის აკბარის შვილიშვილს შაჰ-ჯაჰანს (1627-1658 წ.წ.) ოთხი შვილი ჰყოლია, ხოლო მათგან ერთ-ერთს - დარუს ცოლად ქართველი ქალი შეურთავს, რომელიც მონათვაჭართან უნახავს და ძალიან მოსწონებია. ქრისტიანი ქართველი ქალი მუდამ ჯვარს ატარებდა და შემდეგ თურმე მეუღლე - იმპერატორი შაჰ-დარუც გაუქრისტიანებია...

ინდოეთთანაა გარკვეულწილად დაკავშირებული ქართლის სამეფოს დედოფლის ქეთევანის მოწამეობრივი ცხოვრება და აღსასრული. როგორც ცნობილია, ქრისტიანული რწმენის ერთგული ქეთევანი სპარსეთის შაჰის ბრძანებით სასტიკად აწამეს, შემდეგ კი დაწვეს. მოგვიანებით მისი ნეშტის ნაწილი საქართველოში ჩამოასვენეს და ალავერდის ტაძარში დაკრძალეს, ნაწილი კი შაჰის კარზე მყოფ ევროპელ წმინდა მამებს ინდოეთში, ქალაქ გოაში ჩაუტანიათ და გრასას მონასტერში დაუსვენებიათ...

საქართველოსა და ინდოეთს შორის სავაჭრო კავშირები მე-18 საუკუნის განმავლობაშიც გრძელდებოდა. ცნობილია ქართველი სოვდაგრების - გრიგოლ ხურციძისა და სტეფანე ზუბალაშვილის სახელებიც, რომლებიც სომხებთან ერთად ინდოეთში სავაჭროდ დადიოდნენ. ზოგიერთი წყაროს თანახმად, ქალაქ ბენარესში დაკრძალულია კოჯრელი ვაჭარი თამაზ ხუდუაშვილი. იდოეთიდან საქართველოში ჩამოჰქონდათ ქაღალდი, მედიკამენტები, იარაღი, თოფისწამალი, ფინიკის ნაყოფი, განთქმული ინდური სანელებლები, ალმასები, ქაშმირული ქსოვილები... საქართველოდან კი ინდოეთში მიჰქონდათ მატყლი, თაფლის ფიჭა, საპონი და სხვა საქონელი.

რაფიელ დანიბეგაშვილის მოგზაურობა ინდოეთში

მე-18 საუკუნის ბოლოს და მე-19 საუკუნის პირველ ნახევარში საქართველო-ინდოეთის ურთიერთობებში უმნიშვნელოვანესი ღვაწლი მიუძღვის ცნობილ ქართველ მოგზაურს რაფიელ დანიბეგაშვილს, რომლის ვინაობას და თავგადასავალს მკითხველს ცოტა უფრო ვრცლად გავაცნობ.

რაფიელ დანიბეგაშვილის შესახებ ბიოგრაფიული მონაცემები საკმაოდ მცირეა. მისი გვარის წარმომადგენელებს, თბილისში ჩამოსული იტალიელი მისიონერების მეშვეობით, მე-17 საუკუნიდან უკვე კათოლიკობა ჰქონდათ მიღებული. დანიბეგაშვილების რამდენიმე თაობა ინდოეთთან ვაჭრობით იყვნენ დაკავებულნი. მათი თავადური გვარი გიორგი მე-12-ის მიერ ბოძებულ სიგელებშიც მოიხსენიება, ჰქონდათ აგრეთვე მამული ახლანდელ ლურჯ მონასტერთან, ვერეზე.

რაფიელ დანიბეგაშვილმა, როგორც ვაჭარმა და დიპლომატმა, ინდოეთში მოგზაურობა 1795 წლიდან დაიწყო. პირველი მოგზაურობა განახორციელა 1795-96 წლებში, მეორე - 1797-98 წ.წ.; მესამე - 1799-1813 წ.წ.; მეოთხე - 1815-20 წ.წ. და მეხუთე - 1822-1827 წლებში. პირველი ორი მოგზაურობის დროს დანიბეგაშვილი მეფე ერეკლე მეორის ბრძანებას ასრულებდა, მათ შესახებ ძალიან ცოტაა ცნობილი. არსებობს აზრი, რომ მან ქალაქ მადრასში მცხოვრებ სომეხ მდიდარ ვაჭარს შაჰამირიანს ქართლ-კახეთის მეფის წერილი და სიგელი ჩაუტანა.

დანიბეგაშვილის მესამე მოგზაურობა თითქმის 14 წელს გაგრძელდა. ამ ხნის განმავლობაში მან გემით მოიარა ბომბეი, კოლომბო (ცეილონზე, ახლანდელი შრი-ლანკა), მადრასი, რანგუნი (ბირმა), კალკადა (კალკუტა), დელი, სრინაგარი (ინდოეთის ქაშმირის მხარე), ლაჰორი (ახლანდელი პაკისტანი) და ავღანეთ-შუა აზიის გავლით რუსეთში ჩავიდა, შემდეგ კი თბილისში დაბრუნდა. 1815 წელს მოსკოვში გამოიცა მისი წიგნი სათაურით „მოგზაურობა ინდოეთში ქართველი ვაჭრისა რაფიელ დანიბეგოვისა“, რომლის სატიტულო გვერდზე წარწერაა - „თარგმნილი ქართულიდან“. ამ წიგნში დანიბეგაშვილი თავის 14-წლიანი თავგადასავალს აღწერს, რომელიც მკითხველისათვის ძალიან საინტერესოდაა მოთხრობილი.

გთავაზობთ ამონარიდებს წიგნიდან:

ბომბეის შთაბეჭდილებები: „მასკატიდან ზღვით 22 დღის ცურვის შემდეგ ბომბაიში ჩავედი, რომელიც ინდოეთის ნაპირებზე ინგლისელების ერთ-ერთი მთავარი ნავსადგურია. აქედან გემები ჩინეთში და სპარსეთში დაცურავენ. აქაური ნავსადგური პორტუგალელებმა ააშენეს, შემდეგ კი ხელში ინგლისელებს ჩაუვარდათ. ბომბაიში ნაყოფისმომტანი მცენარეები ცოტაა, მაგრამ ხილის ნაკლებობა არ იგრძნობა, რადგან მოსახლეობა მეზობელ პანკალადან მარაგდება. ბომბაი განთქმულია თავისი უმდიდრესი ვაჭრებით...“.

კალკუტა: „ქალაქი კალკადა ძალიან ლამაზია, აქ ბევრი მდიდარი სომეხი მოსახლე ცხოვრობს. კალკადა მდინარე განგესის შესართავშია გაშენებული და უცხოელებთან ძალიან ფართოდ ვაჭრობს. ინდოელებთან ერთად აქ ბევრია ინგლისელი, ფრანგი და პორტუგალიელი მოსახლე. აქვეა ინგლისელი მთავარსარდალიც, რომელიც მთელ ინდოეთს მართავს. კალკადას ნაკლოვანება ისაა, რომ აქ ძალიან ცხელი ჰავაა და სასმელი წყალი ცოტაა. მოსახლეობა წვიმის წყალს ხმარობს, რომელიც ძალიან ხშირად მოდის... ქალაქს მდინარე განგესი სამი მხრიდან უვლის, რომელიც სავსეა ნიანგებით. კალკადაში ბევრი დიდი და ლამაზი შენობაა და ალბათ, ამიტომაც ინგლისელები მას მეორე ლონდონს უწოდებენ“.

დელი: „დელი, რომელსაც ხშირად შახჩინაბადს უწოდებენ, შეიძლება ინდოეთის დედაქალაქად მივიჩნიოთ. ის ინდოეთის ხელმწიფემ შახჩინმა დაარსა. ქალაქი განთქმულია ბრწყინვალე მეჩეთებით, ტაძრებით. აქ არის თლილი მარმარილოს ქვებით აგებული სასახლე ჩმანი, რომელსაც მშვენიერი ბაღიც აქვს, ბაღში კი კეთილსურნელოვანი ხეები იზრდება. აქ სეირნობა სასიამოვნოა. ბაღის შუაგულში არის მარმარილოთი გაწყობილი აუზი, რომელშიც ხელმწიფე ბანაობდა ხოლმე...“.

სირინაგარი (ჰიმალაების სამხრეთ კალთებზე, გორხვალთან): „ქალაქი სირინაგართან წმინდა მთა მდებარეობს, სადაც მდინარე განგესი მიედინება. აქ დიდი ბაზრობა იმართება ხოლმე, სალოცავად კი მოსახლეობა მთელი ინდოეთიდან მოდის, ხუთი ათასი ვერსის სიშორიდანაც კი. ისინი განგესის წმინდა წყალს აღმერთებენ და მის წინაშე თავს ხრიან. შეიძლება ითქვას, რომ 500 ათასამდე ადამიანი გროვდება. ინდოელები ამისათვის ინგლისელებს ერთ რუპიას უხდიან, ისინი კი ბილეთს აძლევენ განგესის წმინდა მდინარეში ბრწყინვალე ცერემონიის ჩასატარებლად. ამის შემდეგ გაცხოველებული ვაჭრობა იწყება, რომელიც თითქმის ერთი თვე გრძელდება“.

სრინაგარი (ქაშმირი): „ძალიან მინდოდა ქაშმირის სრინაგარის ნახვა, რომელიც მდინარე ჯელამზეა გაშენებული. მთელ ინდოეთში თოვლი მხოლოდ ამ ქალაქში მოდის. აქ ბევრია მცირე მდინარე, რომელშიც ნავებით დაცურავენ. სრინაგარი და საერთოდ, მთელი ქაშმირი განთქმულია შალის ქსოვილით, რომელიც უცხოელ ვაჭრებს დიდი რაოდენობით მიაქვთ. ადგილობრივ მოსახლეობას დიდი შემოსავლები არ აქვთ, რადგან შალის გაყიდვით მიღებულ ფულს ინგლისელ მმართველს უხდიან. ალბათ ამიტომაც აქაურები ზოგჯერ ცუდ ხასიათს ამჟღავნებენ. თუმცა მე ბევრი მდიდარი ქაშმირელი და მათი ძვირფასი სასახლეებიც ვნახე. საერთოდ შემიძლია ვთქვა, რომ სიღარიბის მიუხედავად ქაშმირელი უბრალო მოსახლეობა მაინც კეთილი და მხიარულია. ქაშმირის კლიმატი საუკეთესოა, ასეთივეა წყალიც, სრინაგარს ირგვლივ ძალიან მაღალი თოვლიანი მთები აკრავს“ (აქ ავტორი ვრცლად აღწერს ქაშმირელთა ყოფა-ცხოვრებას, მათ ადათ-წესებს, ჩაცმულობას და სხვა ჩვეულებებს).

აი, ასეთი საინტერესო წიგნი დაუტოვა დაუტოვა შთამომავლობას ქართველმა მოგზაურმა რაფიელ დანიბეგაშვილმა.

საქართველო და ინდოეთი:
რაბინდრანატ თაგორიდან რაჯ კაპურამდე...

მოგვიანებით, მე-19 საუკუნის მეორე ნახევრიდან მოყოლებული, ტრანსპორტისა და კომუნიკაციების, განათლებისა და კულტურის განვითარების კვალობაზე, საქართველოს მოსახლეობამ თანდათანობით ბევრი რამ გაიგო ინდოეთის შესახებ, გაიცნო ამ ქვეყნის კულტურა, ხელოვნება, ლიტერატურა, მათ შორის ინდოელი მწერლისა და პოეტის რაბინდრანატ თაგორის ნაწარმოებებიც.. ქართველებისათვის, უკვე საბჭოთა პერიოდში, ცნობილი გახდა აგრეთვე ინდოეთის ეროვნულ-გამათავისუფლებელი მოძრაობის იდეოლოგისა და ხელმძღვანელის მოჰანდას კარამჩანდ განდის (მაჰატმა განდის) შესახებაც, რომლის მშვიდობიანმა ანტიკოლონიურმა ბრძოლამ ინდოეთი 1947 წელს დამოუკიდებლობამდე მიიყვანა.

გასული საუკუნის 40-იანი წლების პირველ ნახევარში ინდოეთში ყველაზე მრავალრიცხოვან და აქტიურ პარტიას „ინდოეთის ეროვნული კონგრესი“ წარმოადგენდა, რომლის ხელმძღვანელი ჯავარჰარლალ ნერუ იყო. მას კემბრიჯის უნივერსიტეტის იურიდიული ფაკულტეტი ჰქონდა დამთავრებული და 1912 წლიდან ადვოკატად მუშაობდა, შემდეგ კი ეროვნულ-განმათავისუფლებელ მოძრაობაში აქტიურად ჩაერთო.
1947 წლის 15 აგვისტოს ჯავარჰარლალ ნერუ დამოუკიდებელი ინდოეთის პირველი პრემიერ-მინისტრი გახდა. მისი საგარეო პოლიტიკური კურსი საბჭოთა კავშირთან მეგობრულ ურთიერთობების საფუძველზე იყო დამყარებული, შესაბამისად, ინდოეთისადმი გაწეული პოლიტიკური და ეკონომიკური მხარდაჭერის შედეგად ნერუ ი.ბ.სტალინის მიმართ დიდი პატივისცემით განიმსჭვალა. როგორც ჩანს, ამ ფაქტორმა საკმაოდ მნიშვნელოვანი როლი შეასრულა ინდოეთ-საქართველოს კავშირებშიც.
50-იანი წლებისა დასაწყისში, საბჭოთა კავშირ-ინდოეთის კულტურული ურთიერთობის განვითარების შედეგად, მოსკოვში ჩასული ინდოეთის კულტურის დელეგაციის წევრები, ზემოთ ხსენებული მიზეზის გამო, საქართველოშიც აუცილებლად ჩამოდიოდნენ. ასე მაგალითად, 1954 წლის სექტემბერში თბილისში იმყოფებოდნენ ინდოელი მუსიკოსები და მოცეკვავეები, მათ მონაწილეობა მიიღეს ინდური კულტურის ფესტივალის საზეიმო გახსნაში, რომელიც კინოთეატრ „რუსთაველში“ გაიმართა. იქვე ჩატარდა ინდური მუსიკისა და ცეკვის კონცერტიც, რომელსაც, სხვებთან ერთად, რესპუბლიკის ხელმძღვანელები დაესწრნენ. საპატიო ინდოელმა სტუმრებმა დაათვალიერეს თბილისის შემოგარენი, მოინახულეს გორში სტალინის სახლ-მუზეუმიც.

იმავე წლის ოქტომბერში თბილისს ეწვია ინდოეთის კინემატოგრაფიის მოღვაწეთა დიდი დელეგაცია, რომლის შემადგენლობაში იყვნენ ცნობილი რეჟისორი და მსახიობი რაჯ კაპური, ნარგისი, ნირუპა როი, ჩეტან ანანდი და სხვები (ალბათ, ინდური ფილმების მოყვარულები კარგად იცნობენ რაჯ-კაპურისა და ნარგისის მონაწილეობით გადაღებულ ფილმებს „ბატონი 420“ და „ავარა“, რომლებიც სწორედ იმ ხანებში გაიცნო ქართველმა მაყურებელმა თბილისში ჩატარებული ინდური კინოფესტივალის მეშვეობით).

ჯავაჰარლალ ნერუ და ინდირა განდი საქართველოში

1955 წლის ივნისში საბჭოთა კავშირს ინდოეთის რესპუბლიკის ოფიციალური დელეგაცია ეწვია, რომელსაც პრემიერ-მინისტრი ჯავაჰარლალ ნერუ მეთარობდა. დელეგაციის შემადგენლობაში იყო მისი ქალიშვილი ინდირა განდი (აქვე შევნიშნავთ, რომ ინდირამ გათხოვების შემდეგ თავისი მეუღლის, ცნობილი ინდოელი პოლიტიკოსისა და ჟურნალისტის ფეროზ განდის გვარი მიიღო და შესაბამისად, მას მაჰატმა განდისთან არავითარი ნათესაობა არ აკავშირებს).

ინდოეთის დელეგაცია, მოსკოვში გამართული ოფიციალური მოლაპარაკების შემდეგ ჯერ ყირიმში (უკრაინა), შემდეგ კი, 13 ივნისს, საქართველოში ჩამოვიდა. ეს იყო დაუვიწყარი და შთაბეჭდილებებით აღსავსე მომენტი. თბილისის აეროდრომზე ინდოელებს საქართველოს ხელმძღვანელები დახვდნენ, მათ შორის მინისტრთა საბჭოს თავმჯდომარე გიორგი ჯავახიშვილი, კომპარტიის ცეკას პირველი მდივანი ვასილ მჟავანაძე და სხვები.

„თბილისის აეროდრომი მორთულია ინდოეთის რესპუბლიკის, სსრ კავშირისა და საქართველოს სსრ-ის სახელმწიფო დროეშებით. წითელ ქსოვილებზე ჰინდურ, რუსულ და ქართულ ენებზე წარწერილია სიტყვები: „სალამი პრემიერ-მინისტრ ნერუს! კეთილი იყოს თქვენი მობრძანება! გაუმარჯოს მშვიდობისმოყვარე ინდოელ ხალხს! გაუმარჯოს ინდოელი და ქართველი ხალხების მეგობრობას!“. დამსწრენი ხანგრძლივი ტაშით მიესალმებიან ჯავაჰარლალ ნერუს. მთელ გზაში აეროდრომიდან ქალაქში ინდოეთის პრემიერ-მინისტრს ათასობით ქართველი გულთბილად ხვდება“, - წერდა ქართული პრესა.

საერთოდ, იმდროინდელ ქართულ გაზეთებში ვრცლადაა აღწერილი ჯავაჰარლალ ნერუსა და მისი ქალიშვილის - ინდირა განდის, აგრეთვე დელეგაციის სხვა წევრების ყოფნა საქართველოს რიგ ქალაქებში, მოსახლეობასთან შეხვედრა და სხვა ფაქტები. მაგალითად, რუსთავში ჩასვლა და მეტალურგიული ქარხნის გაცნობა, გორში ყოფნა, დიღმის მევენახეობის მეურნეობის დათვალირება, თბილისის ზ.ფალიაშვილის სახელობის ოპერისა და ბალეტის თეტრის სპექტაკლზე დასწრება და სხვა.

თბილისიდან ინდოეთის დელეგაცია სამშობლოში 14 ივნისს გაემგზავრა. აეროდრომზე, ინდოეთში გაფრენის წინ ჯავაჰარლალ ნერუმ და მისმა ქალიშვილმა ინდირა განდიმ განაცხადეს, რომ საქართველოში მათი ყოფნა დაუვიწყარი იქნება.

ქართულ-ინდური კავშირები 1960-1990 წლებში

გასული საუკუნის 50-იან წლებში ქართულ-ინდური ურთიერთობები საკმაოდ წარმატებით ვითარდებოდა. მაგალითისათვის შეიძლება დავასახელოთ რუსთაველი მეტალურგების მრავალწლიანი წარმატებული თანამშრომლობა ინდოეთის ქალაქ ბჰილაის მეტალურგიულ ქარხანასთან, ქართული კულტურის მუშაკების დელეგაციის ვიზიტი დელში, ინდური კულტურის დღეების ჩატარება თბილისში და სხვა მრავალი ღონისძიება.

აქვე უნდა ვთქვათ, რომ საქართველოში, 50-იანი წლებიდან დაწყებული, ინდური ფილმები ჩვენება დიდი პოპულარობით სარგებლობდა. ეს ტენდენცია გაგრძელდა 60-70-იან წლებშიც: უფროს თაობას კარგად ემახსოვრება ფილმები „სიყვარული სიმლეში“, „სიყვარული ქაშმირში“, „ერთგულება“, „სანგამი“, „რამი და შიამი“, ზიტა და გიტა“... ამ სტრიქონების ავტორი მოწმე იყო იმ ფურორისა, რომელსაც თბილისის და საქართველოს სხვა ქალაქების კინოთეატრებში რაჯ კაპურის ფილმები ახდენდა (ამის მაგალითად მარტო „ბობიც“ საკმარისია). მოგვიანებით უნიკალური წარმატება ხვდა „დისკოს მოცეკვავეს“...
გასული საუკუნის 80-იანი წლების ინდოეთ-საქართველოს ურთიერთობებში განსაკუთრებული ადგილი უკავია საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქის, უწმინდესისა და უნეტარესის ილია მეორის ვიზიტს ინდოეთში, რომელიც 1982 წლის აგვისტოში განხორციელდა. ქართული მართლმადიდებლური ეკლესიის მეთაურმა მონაწილეობა მიიღო ინდოეთის საპატრიარქოს (კოპტური ეკლესიის) ავტოკეფალიის სამოცდაათი წლისთავისადმი მიძღვნილ ღონისძიებებში, ქართველი მღვდელმთავრები იყვნენ ქალაქებში კოჩინოსში, კოტაიამში, კერალაში, დაათვალიერეს იქ არსებული წმინდა ადგილები, შეხვდნენ რელიგიურ და საერო ხელისუფლების წარმომადგენლებს.
1985-87 წლებში საქართველოში რამდენჯერმე იყვნენ ჩამოსულნი მოსკოვში აკრედიტებული ინდოეთის ელჩები, რომლებიც რესპუბლიკის მრეწველობის, სოფლის მეურნეობისა და კულტურის მიღწევებს ეცნობოდნენ.

საქართველო-ინდოეთი:
თანამშრომლობა გრძელდება...

დიპლომატიური ურთიერთობები საქართველოსა და ინდოეთის რესპუბლიკას შორის 1992 წლის 28 სექტემბერს დამყარდა. ჯერ-ჯერობით თბილისში ინდოეთის საელჩო არ მუშაობს, თუმცა ელჩი მაინც არის აკრედიტებული - რინა პანდეი (2005 წლის დეკემბრიდან, რეზიდენციით ქ. ერევანში). ინდოეთში საქართველოს საპატიო კონსულია კულდიპ სინგჰ დჰინგრა (2001 წლიდან).

ორმხრივი ურთიერთობები: თანამშრომლობა ინდოეთის ტექნიკური და ეკონომიკური თანამშრომლობის (ITEC) და კულტურულ ურთიერთობათა ინდოეთის საბჭოს (ICCR) პროგრამების ფარგლებში.

მნიშვნელოვანი ორმხრივი ვიზიტები: 2000 წლის მაისი - საქართველოს საგარეო საქმეთა მინისტრის ირაკლი მენაღარიშვილის ვიზიტი ინდოეთში; 2004 წლის დეკემბერი - ინდოეთის რესპუბლიკის საგარეო საქმეთა მინისტრის მოადგილის რაჯივ დოგრას ვიზიტი საქართველოში; 2005 წლის აპრილი - ინდოეთის კომერციისა და ვაჭრობის მინისტრის მოადგილის მ. ს. რაოს ვიზიტი საქართველოში; 2005 წელი - საქართველოს სავაჭრო-სამრეწველო პალატის პრეზიდენტის ჯემალ ინაიშვილის ვიზიტი ინდოეთში.

სამართლებრივი ბაზა: შეთანხმება საქართველოს მთავრობასა და ინდოეთის რესპუბლიკის მთავრობას შორის სავაჭრო-ეკონომიკური თანამშრომლობის შესახებ, 1995 წლის 15 აგვისტო; ოქმი საქართველოს საგარეო საქმეთა სამინისტროსა და ინდოეთის რესპუბლიკის საგარეო საქმეთა სამინისტროს შორის კონსულტაციების გამართვის შესახებ, 2000 წლის 11 მაისი; მემორანდუმი საქართველოს სავაჭრო-სამრეწველო პალატასა და ინდოეთის რესპუბლიკის სავაჭრო-სამრეწველო პალატას შორის თანამშრომლობის შესახებ, 2005 წელი.

უღრმესი მადლობა ბატონ სიმონ კილაძეს მოწოდებული მიმოხილვისთვის! ჩემი აზრით, ინდოეთით დაინტერესებული ბევრი მკითხველი საკმაოდ საჭირო და საინტერესო ინფორმაციას მიიღებს ამ მიმოხილვიდან. დანიბეგაშვილის მოგონებების ნაწყვეტებმა პირადად მე 2 წლისწინანდელი მოგზაურობა გამახსენა მუმბაისა და დელიში და სასიამოვნო ემოციები მომგვარა :) სოსო

არჩევნები ინდოეთში – საინტერესო ფოტოგალერეა

შეუძლია ვინმეს საქართველოში წარმოიდგინოს, რომ არჩევნები ისეთი საინტერესო მოვლენაა, და რომ არჩევნების მსვლელობისას იმდენად საინტერესო ფოტოების გადაღება შეიძლება, რომ ამ ფოტოებიდან თითოეული შეიძლება ხელოვნების ნიმუშად ჩაითვალოს? ამაში თვითონაც დარწმუნდებით, როდესაც ქვემოთ სურათების გალერეას დაათვალიერებთ. სურათების მოწოდებისთვის დიდ მადლობას ვუხდი მეგობარს აშშ–დან ირაკლის, რომელიც დროდადრო საინტერესო ფოტოებით მანებივრებს ხოლმე.

16 მაისს დასრულდა არჩევნები ინდოეთში, რომლებიც თითქმის ერთი თვის განმავლობაში მიმდინარეობდა. არჩევნებზე ინდოეთის ნაციონალურმა კონგრესმა გაიმარჯვა. ეს ის პარტიაა, რომელსაც თავის დროზე ხელმძღვანელობდნენ ტრაგიკულად დაღუპული ჯავაჰარლალ ნერუ, მისი შვილი ინდირა განდი, ინდირას შვილი რაჯივ განდი, და იგივე პარტიის აქტიური წევრები არიან დღესდღეობით მათი მემკვიდრეები – რაჯივის მეუღლე, წარმოშობით იტალიელი სონია განდი, მათი ვაჟი რაჰულ განდი და ქალიშვილი სონია განდი.

ფოტოგალერეაში ჩვეულებრივ ამომრჩევლებთან ერთად მოხვდა ბაჩანების ოჯახიც. სურათების უმეტესობაში ადამიანები აჩვენებენ თითზე გაკეთებულ იასამნისფერ მარკირებას და რატომღაც მგონია, რომ ძალიან ბევრ სურათში ადამიანები მათი სოციალური სტატუსის მიუხედავად, ბედნიერები არიან. ჩვენთან არჩევნების დროს ასეთი რამის დაფიქსირება ძალიან რთულია. ან შესაძლოა უბრალოდ ძალიან მაგარი ფოტორეპორტიორების გადაღებული სურათებია :)

ინდოეთის ნაციონალური კონგრესის ლიდერი სონია განდი და ქვეყნის პრემიერ–მინისტრი მანმოჰან სინგჰი


ბაჩანების ოჯახი მარკირებას გვაჩვენებს!!! :)



სურათების დიდ ფორმატში სანახავად დააკლიკეთ თვითონ სურათზე ან გახსენით ახალ ფანჯარაში მაუსის შუა ღილაკზე დაჭერით.